رمان یاسمین

#یاسمین_پارت_165

فرنوش – اونقدر خوشم مياد زير برف قدم بزنم .

خنديدم .

فرنوش – چرا خنديدي ؟

-ياد يه چيزي افتادم ، اين حرف رو يه بار كاوه هم به من گفت . ميدوني اين يكي از علايق پولدارهاست .

فرنوش – تو دوست نداري زير برف راه بري و قدم بزني ؟

-اگه يه روز پولدار شدم ، اين رو جزو برنامه روزانه ام تو زمستون قرار ميدم .

فرنوش – ميدوني دوستام در مورد تو چي مي گفتن ؟

-حتما گفتن عجب آدم سرديه !

فرنوش – نه ، ميگفتن خيلي سنگين و با وقاره .

نگاهي بهش كردم و خنديدم بعد پرسيدم :

-در مورد من با مادرت صحبت كردي ؟

فرنوش – اونطوري هنوز نه .

-چطوري هنوز نه ؟

فرنوش – آخه پشت تلفن كه نميشه حرف زد . تازه مامانم كه تو رو نديده . اون بايد تو رو ببينه بعد حتما موافقت ميكنه كه باهات ازدواج كنم .

بعد در حاليكه مي خنديد گفت :

-اين قد بلند و صورت جذاب و چشم و ابرويي كه تو داري حتما دهن مامانم رو مي بنده و قبول مي كنه .

-خوب بلدي با اين حرفها گولم بزني ها !

فرنوش – بهت راست گفتم بهزاد . اينا كه گفتم بعلاوه روح پاك و بزرگت . همين ها رو ديدم كه عاشقت شدم .

-ميخواي منم ازت تعريف كنم ؟ نه ! من هيچ چيز رو نميگم و تمام عشق به تو رو تو قلبم نگه ميدارم .

فرنوش – تعريف از اين بهتر نميشه .

romangram.com | @romangram_com