#یاسمین_پارت_107
-چكار دارين ؟ بفرماييد .
فرنوش در حالي كه نفس نفس مي زد گفت :
چت شده بهزاد ؟!
-من طوريم نشده ، بايد از خودتون بپرسيد .
فرنوش – خيلي خب ، بريم خونه با هم صحبت كنيم .
-من ديگه حرفي ندارم بزنم .
فرنوش- پس من چيكار كنم ؟
-برين خونه تون !
دوباره حركت كردم . فرنوش هم شروع كرد كنارم راه رفتن اما حرفي نمي زد .
چند دقيقه اي همونطور قدم ميزدم و جلوم رو نگاه مي كردم گفت :
-حالا آروم شدي ؟
-عصباني نبودم كه آروم بشم .
-سرعتم رو زيادتر كردم . چند دقيقه ديگه پا به پاي من اومد و يه دفعه واستاد و زد زير گريه
. نتونستم ديگه ادامه بدم . واستادم.
-براي چي گريه مي كني؟
فرنوش- براي اينكه دوباره باهام غريبه شدي.
-حالا كه فكر ميكنم مي بينم انگار هيچوقت ما با هم خودي نبوديم .
فرنوش- بهزاد ميرم ها !
-من هم همين رو ازت مي خوام . برو فرنوش. برگرد به دنياي خودت . من يه انسانم نه يه اسباب بازي كه پدرت برات خريده باشه . من دلم نمي خواد كه بازيچه تو بشم . برو فرنوش .
برگشتم و رفتم اونم ديگه دنبالم نيومد .
romangram.com | @romangram_com