رمان روژان، قربانی یک رسم

#روژان،_قربانی_یک_رسم_پارت_46

- هی هی ...

به ترانه نگاه میکنم ، با حضور دایه معذبیم ، خیلی خیلی آروم حرف می زنیم

سرمو تکون میدم

- این پیر زن مادرشوهرته ؟

مریم که کنار ترانه نشسته با دستش می زنه به پهلوی ترانه .

- چرا میزنی خوب ، میخواستم ببینم مادر شوهرشه یا نه

- مثلا که چی بشه

- مریم خنگی ها ، اگه مادرشوهرش باشه ، پس قیافه ی شوهرشم چنگی به دل نمی زنه .

از حرف های ترانه خنده می یاد رو لبم . چه ساده ، با چه حرف هایی لبخند می یاد رو لبم

- دیوانه

- بچه ها درست بشینید ،داره می یاد

منم به تبعیت بچه ها تکیه میدم به مبل ، دایه با یه سینی که چند تا لیوان توشه داره می یاد سمت مون .

بلند میشم و سینی رو از دستش می گیرم و به بچه ها تعارف میکنم . فکر میکردم که دایه میره ولی نشست رو مبل .

بعد از تعارف کرده شربت ها یه لیوان واسه خودم برمیدارم و می شینم .

بچه ها خیلی مودب و متین دارن شربت هاشونو می خورن . گلسا یه کم از شربتش می خوره و لیوانشو میزاره رو میز و میگه :


romangram.com | @romangram_com