#مهمان_زندگی_پارت_7
با ديدنش درجا خشكش زد و رنگ از صورتش پريد تصورات شیرین کار خودش را کرده بود .آنچه را كه ميديد اصلا نمی توانست باور کند، فكركرد شاید توهم زده چند بار چشمهايش را بازوبسته كرد ولي اشتباه نمی دید، او خودش بود ،....دکترمشايخ !! ...
با خود اندیشید:
(نه !این امکان نداره، اینجا کجا ودکتر مشایخ مغرور کجا !........)اما او خودش بود و این اصلا یک خواب ورویا نبود؛این دکتر مشایخ بود که با نگاهی نافذ وسرد به او خیره شده بود.
لحظه ای درونش پر از شادی وشوق شد .ضربان قلبش به شدت بالا رفته وسینی چای در دستانش به لرزش افتاده بود واصلا قادر به کنترلش نبود
مهری خانم (مادر آرمین )از جا برخاست وبا لبخندی مهربان به یاریش شتافت ؛سيني چاي را از اوگرفت و بروي ميز گذاشت وسپس او را در آغوش گرفت وگرم بوسيد .
ناهید ( مادرش ) که از قیافه رنگ پریده اش به شدت احساس نگرانی می کرد سریع سيني چاي را از روي ميز برداشت و سرگرم پذيرايي شد سايه به طرف مرد ميانسال رفت و با شرم دخترانه به اوخوشامد گفت ،جناب مشایخ بزرگ (پدر آرمين) در حالي كه ميخنديد خودش را كنار كشيد و گفت :
- سايه جان ! دخترم ! بيا اينجا پيش خودم بشين
سایه بین او و خانمش نشست وسرش را پائين انداخت
پدرش با ضعف ناشی از بیماری شروع به صحبت کرد ، حرفهائی که سایه قبلا هرگز نشنیده بود :
-همینطور که خودتون ميدونيد همه زندگي و دارايي من اين دوتا دخترن .سايه تا حالا خواستگارهاي زيادي داشته ولي من همونطور كه به شما قول داده بودم تا حالا به هيچكدوم از اونها جواب ندادم ولي اين دليل نميشه كه براي نظر سايه ارزشي قائل نباشم ، من تا امروز به عهد خودم عمل كردم ، حالا نوبت خود بچه هاست كه نظر بدن كه ميخوان در كنار هم سرنوشتشون يكي باشه يا نه، نظر سايه برای من از هرچیزی مهمتره كه اميدوارم آرمين جان بتونه این موضوع رو درک کنه .
سايه همچنان سرش پائين بود و با انگشترش بازي ميكرد. سنگيني نگاه يكي از جوانها را بر روی خود احساس ميكرد اما جرات یک لحظه دیگر نگاه کردن هم در خودش نمی دید.
موضوع صحبت بزرگترها قولي بود كه سالها قبل به هم داده بودند و سايه اصلا در جریان این وعده وعیدها نبود . با اينكه خواستگاران زيادي داشت اما اين اولين باري بود كه جلسه خواستگاري برگزار میشد . چرا كه پدرش همه را بدليل واهی رد ميكرد و حالا پس از چند سال دليل اصلی پدرش را به خوبی می فهمید عقربه های ساعت به کندی حرکت می کرد وهیجانات درونیش لحظه به لحظه بیشتر بر او فشار می آورد ؛ در این سالها حتی یکبار هم در مورد آرمین وخانواده اش چیزی نشنیده بود پدرش مردی منطقی بود که هرگز اجازه نمی داد مسائل حاشیه ای آرامش زندگی خانواده اش را برهم بریزد اما این قرار حکم سرنوشت و آینده او بود پس چرا پدر در طول این سالها هرگز به آن اشاره نکرده بود
صدای مادر آرمین او را به خود آورد :
- حاج علي آقا ! اگه اجازه بديد بچه ها صحبتي با هم داشته باشند
ناهيد با شوق گفت :
-اونا ميتون برند اتاق سايه ،وراحت حرفاهشون و بزننن
پدر آرمین در حالي كه از جا برميخواست گفت :
- من دلم براي نشستن تو ايوان اين خونه خيلي تنگ شده ، ناهيد خانم ايراد نداره بريم بيرون؟
- نه چه ايرادي، بفرمائيد خونه خودتونه !
- حاج علی ! شماهم منو همراهی می کنید ؟
حاج علی با لبخندی رو به مهندس گفت :
- بله حتما ! من که توی این خونه پوسیدم ؛یه هوایی هم می خورم
مهندس در حالي كه دسته صندلي چرخدار حاج علي را گرفته بود ، به سمت در رفت و گفت :
-اگه شما هم ميخوايد از اين هواي پاك استنشاق كنيد بهتره که از ما پیروی کنید
ديگران به تقليد ازاو ازجا برخاستند و به بيرون رفتند .همزمان آرمين به احترام بزرگترها از جاي خود برخاست . در يك لحظه سالن درسكوت محض فرو رفت و سايه جز صدای تپش قلب خودش هيچ صدايي نميشنيد .
پر از استرس وهیجان بود چرا كه تا به حال با هيچ خواستگاري تنها صحبت نكرده بود .خصوصا که این کسی بود که حتی جرات نگاه کردن به او را هم نداشت
با صداي تك سرفه اي به خود آمد، نگاهي به اطراف انداخت غیر از آن دو هیچ کس در اتاق نبود ، دکتر مشایخ كنار پنجره ايستاده و نگاهش به بیرون بود. سایه اصلا نميدانست چه باید بگويد .
آرمين نگاهش را از پنجره گرفت و به سوي او چرخيد ... نفس كشيدن در آن لحظه چقدر برايش سخت وغیر ممکن شده بود .
دکتر مشايخ در حالي كه دستهایش را بصورت ضربدر زیر بغل زده بود با چهره ی درهم وسرد همیشگی به او خيره شده و با تن صدايي كه هيچ نرمشي نداشت گفت :
romangram.com | @romangram_com