رمان بوسه بر زندگی لعنتی

#بوسه_بر_زندگی_لعنتی__پارت_130


برگشتم ولی تند چشمامو گرفت و منو با یک دست بلند کرد . خواستم جیغ بکشم که پارچه ای روی دماغم گذشت ، تقلا می کردم ولی بی فایده بود و بیهوش شدم .

ا * * * * * * * *

پام رو روی پدال گاز گذاشتم و فشردم . سرعتم سر سام آور بود ولی مجبور بودم . تا به هوش نیومده . کار رو تموم کنم.

نفسی عمیق کشیدم و بهش نگاه گذرایی کردم . عرق کرده بود، چتری هاش روی صورتش ریخته بود و به پیشونیش چسبیده بود .

چشمام رو روی هم گذاشت - همونطور که تو به اجبار محکوم شدی ، منم محکوم شدم . ولی فرقمون اینه که من این اجبار رو دوست دارم !

جلوی در خونه ترمز کردم . تند ماشین رو پارک کردم و از ماشین خارجش کردم . زود وارد آسانسور شدم . نباید به هوش میومد .

ضربان قلبم تند می زد ، برای اولین بار ترس بهم دامن زده بود . تند در خونه رو قفل کردم و نفسی از سر آسودگی کشیدم . روی کاناپه گذاشتمش و تند وارد آشپز خونه شدم و لیوان آبی خنک سر کشیدم .

آب خنک کفاف نمی کرد ، بطری رو از توی کابینت بیرون کشیدم و یک ضرب نوشیدم . حالم خراب بود ، جواب حرف های بابا خیلی سخت بود . من چقدر پستم ؟

مدام با خودم تکرار می کنم - مجبوری ، مجبوووور!

عصبی دستی به موهام کشیدم و تند دکمه های پیرهنم رو باز کردم . کلافه بودم . زمزمه می کنم - اجباره ، مجبورم!

به سمتش میرم ، خیس عرق شده بود . شالش رو از روی سرش کشیدم . موهاش رو از روی صورتش کنار زدم ، زیادی معصوم بود !

ولی زندگی من مهم تر بود . قلبم محکم به سینه می کوبید، اولین بار نبود . ولی به شدت هراس داشتم !

بلندش کردم و وارد اتاق شدم . روی تخت درازش کردم و دکمه های مانتوش باز بود و تیشرتی زیر داشت . با احتیاط مانتو رو از تنش در اوردم .

تو خواب لرزید ، نباید بیدار می شد .

چشمامو بستم - دل آرا ، مجبورم ! عموت هرکاری بگی میکنه !


romangram.com | @romangram_com