#_ستاره_پنهان__پارت_29
- این همه معمار... چرا اون؟
- چرا نه؟ بالاخره فامیله. مثل اینکه تو شهرداری آشنا داره. وگرنه انقدر راحت مجوز نمیدند.
- حتماً شب چهلم هم واسه همین اومده بود!
- بنده خدا خودش پیشنهاد داده.
مشکوک پرسیدم: اون پیشنهاد داده؟!!
- آره. انگار عموت قبلاً یه چیزهایی بهش گفته بوده... همه راضی بودند.
توی دلم گفتم «به جز من». صدای سلام و خوش و بش از پذیرایی شنیده شد و مامان و ساغر برای خوشامدگویی بیرون رفتند. مامان آخرین لحظه گفت: درست سر کن.
منظورش شال نازک روی سرم بود که معمولاً جلوش رو باز میذاشتم. سرش رو دور گردنم انداختم. دوباره ظرف ماست رو برداشتم و مشغول شدم.
ساغر کنارم به کابینت تکیه داد و گفت: با این بدبخت چیکار کردی؟
- چی؟
- اولش من رو با تو اشتباه گرفته بود!
من هم خندیدم و گفتم: هیچی. پسره خُله. قبلاً که چسبیده بود به مریم اینا... حالا چسبیده به ما.
ساغر با شیطنت نگاهم کرد ولی چیزی نگفت. برای اینکه اذیتش کنم گفتم: چند سالشه؟
- نمی دونم. از امیر بزرگتره. 33- 34 .
- چرا زن نگرفته؟
سینی رو روی میز گذاشت. ظرف های کوچیک ماست و بورانی رو توی سینی چیدیم و ساغر با چشم هایی که دیگه داشت از کنجکاوی بیرون می زد، گفت: از نعیمه خانوم بپرس.
romangram.com | @romangram_com