#_ستاره_پنهان__پارت_10
-به من ربطی نداره. من فقط نماینده ی مالک هام.
به میعاد اشاره کرد و گفت: آقای مهندس زحمت ساخت و ساز رو می کشند.
به لبخند روی صورت هاشون نگاه کردم و گفتم: من که به این زودی ها از اینجا جم نمی خورم.
امیر چپ چپ نگاهم کرد و به سمت در رفت. میعاد که هنوز ایستاده بود، آروم گفت: پس مجبوریم هر روز شما رو زیارت کنیم!
-قبول باشه.
بدون خداحافظی رفتند و من سریع لباس هام رو پوشیدم که دیر نکنم. توی این ماه دو بار با فریبا بحث کرده بودم و دیگه نمی خواستمگزک به دستش بدم.
یک ساعت بعد رو به روی فریبا و یه خانم دیگه که اسمش یادم نبود و عصبانی نگاهم می کرد، ایستاده بودم. بچه های دیگه هم از اتاق ها به سالن سرک می کشیدند.
بالاخره فریبا به حرف اومد: خانوم کیانی خودتون بفرمایید.
-من که بهتون گفتم. این لباسی نیست که من می خوام.
جلوتر رفتم و گفتم: خودتون طرحش رو دادید.
-من همچین چیزی نمی خواستم... اصلاً به من نمیاد. تو انقد اصرار کردی، من مجبور شدم همون مدل یقه و آستینی که تو گفتی رو انتخاب کنم.
فریبا با ابروی بالا رفته نگاهم می کرد.
-من اصرار نکردم. راهنمایی کردم. شغلم همینه.
صدای هانی از کنار در اومد: راست میگه... من هم بودم.
خانوم کیانی: فریبا جان قابل تو رو نداره ولی من دو برابر بیرون پول دادم.
فریبا: در رو ببند هانیه.
romangram.com | @romangram_com