رمان پونه (جلد اول)

#پونه_(جلد_اول)_پارت_42


مادرجون يه يا علي ميگه و پا ميشه:

_ آره مادر.رفت.

و من به اين فکر ميکنم که با آرمين چيکار کنم؟هنوز بيست و چهار ساعت نگذشته از اينکه نامه ش به دستم رسيده اما اينطور منو زير و رو کرده و باعث شده کاملا به هم بريزم و فکرم مشغول بشه.نمي دونم.واقعا نمي دونم چيکار بايد بکنم.اين اصلا درست نيست که به نامه ي يه مرد متاهل زن و بچه دار جواب بدم يا به ديدنش برم.نه اين درست نيست.مخصوصا که توي نامه ش از عشق و علاقه حرف زده.اين ظلمه...ظلم در حق زن و بچه ش، من هيچ وقت...هيچ وقت چنين کاري نمي کنم.ولي پس چيکار بايد بکنم؟!چه جوري از ذهنم بيرونش کنم؟چه جوري کاري کنم که بهم فکر نکنه و فراموشم کنه؟کلافه قاشقو توي چاييم مي چرخونم .مادرجون يه يا علي ميگه و پا ميشه از آشپز خونه ميره بيرون و من و مادرم تنها ميشيم.همينجور قاشقو توي استکان چايي مي چزخونم که صداي مامان منو به خودم مياره:

_ پونه!

همونطور که زل ميزنم به چاييم ميگم:

_ هان!

_ امشب که خاله ت اينا ميان جوابي که بهشون ميدي مثبته ديگه درسته؟

سرمو ميارم بالا و نگاش مي کنم.مي تونم اميدو توي چشماش ببينم.مي دونم مامانم راضيترين فرد به اين ازدواجه.مي دونم اون همينو مي خواد که من به کيان بله رو بگم و خيالش راحت بشه.مي دونم مي ترسه.مي ترسه عاقبت دخترشم ، مثل خودش بشه.ولي من...نمي دونم...خودمم واقعا نمي دونم چه جوابي بهشون بايد بدم! .بر عکس دختراي هم سن و سالم ، هيچ وقت درست و حسابي به ازدواج فکر نکرده بودم.يعني فکر کرده بودم ولي هيچ وقت تصورشو نکرده بودم يه روز بخوام ازدواج کنم و زن پسر خاله م بشم .کيان پسر خيلي خوبيه.کاملا ميشناسمش.هميشه باهاش راحت بودم.اصلا از هر نظر مي تونه براي يه دختر مثل من ايده آل باشه.اتفاقا منم دوستش دارم.ولي...نمي دونم اين دوست داشتن فقط به خاطر اينه که پسر خالمه و با هم نسبت فاميلي داريم يا ...نمي دونم...نمي دونم چرا احساس مي کنم تا تکليف آرمينو مشخص نکردم، نبايد جوابي به کيان بدم.واقعا نمي دونم...

_ پونه!

دوباره به مامان نگاه ميکنم:


romangram.com | @romangram_com