رمان محاق

#محاق_پارت_189

ـ بیا جلو بشین کارت دارم.

چشم هایم گرد می شود و با تعجب نگاهش می کنم. چنگی به کیفم می زنم و مارک چسبیده به رویش را فشار می دهم. کمی که از بهت بیرون می آیم می پرسم:

ـ چی؟

دست دیگرش را هم، روی فرمان می گذارد و آرم یک شیر غران را روی وسط فرمان ماشین می بینم.

ـ مثل یه دختر خوب، بیا جلو بشین عزیزمن...

دست هایم هراسان سمت در ماشین می رود که پوزخند آشکاری می زند:

ـ آخ، دست نزن به در، جیزِ... عمویی قفلش کرده؛ بچه دست نزنه.

انگار باورم نمی کنم که به شدت دستگیره در را می کشم و با عصبانیت داد می زنم:

ـ باز کن این در لامصب رو مرتیکه...

جوابم را نمی دهد و من دوباره جیغ می زنم:

ـ باز کن در رو عوضی...

فرمان را ماهرانه می چرخاند و سرعت ماشین را بیشتر می کند و داخل خاکی ای میان انبوه درخت ها می پیچد.

ماشین را بی مقدمه روی ترمز می زند و سرم محکم به صندلی می خورد و " وحشی" ای زیر لب نثارش می کنم که گردنم را می گیرد و می کشد.


romangram.com | @romangram_com