#مدال_خورشید_پارت_108
گلویش را صاف کرد و ادامه داد:« شاید بتونیم پری های ترک رو ببینیم! » لیلی اصلاح کرد:« منظورت پری های ترکمنه دیگه. » پریا سری تکان داد و گفت:« خب. الان ما دقیقاً نصف راهو اومدیم دیگه! »
پارسا و رامین هم زمان گفتند:« اوهوم. » لیلی پرسید:« خب... پس سوالت کجا بود؟ » پریا بشکن زد و با شادی گفت:« پس بریم سر اصل مطلب! به نظر شما با این که این همه راه اومدیم، نباید احتمالاً شهرِ یکی از قبایل رو می دیدیم؟! »
هر سه نفر رو به رویش به علامت منفی سر تکان دادند؛ پریا غر زد:« فقط بلدین آدمو ضایع کنین! اصلاً حیف من که می خواستم سورپرایزتون کنم! » لیلی گیج پرسید:« منظورت چیه؟ »
ـ هیچی بابا. درختا و سنجابا هی بهم می گفتن که دارین به یه شهر نزدیک میشین، منم گفتم بحثشو پیش بکشم و یه دفعه خوشحالتون کنم.
رامین با شادی گفت:« یه شهر؟! این که خیلی خوبه! » پارسا سری تکان داد و ادامه داد:« حداقل یه شب راحت می خوابیم! » لیلی سرش را جلو برد و در گوش پارسا زمزمه کرد:« به نظرت می تونیم در مورد اون قضیه از پادشاه قبیله هه کمک بگیریم؟! »
پارسا جمله ی لیلی را در گوش رامین گفت و تأیید او را گرفت. لیلی هم سری تکان داد و زیر لب گفت:« خوبه. » پریا اعتراض کرد:« سه تایی چی پچ پچ می کنین؟ »
ـ فضولیت گل کرده؟!
ـ لیلی! با دوستت مؤدب باش!
ـ من که حرف بدی نزدم!
ـ آهای، آقا و خانوم فرهنگ، با شمام! بس کنین دیگه!
و در گوشه ای در همان نزدیکی، چشمان زنی با خباثت درخشید و عکس صورت خودش را در آینه بوسید. سپس زمزمه کرد:« همه چیز داره درست پیش میره! »
romangram.com | @romangram_com