#کوچ_پارت_10
فاطمه زودتر کنترل رو برداشت و همزمان با خاموش کردن تلوزيون از مامان پرسيد: آخر کسي نفهميد دليل واقعيش چي بود؟
نمي دونستم درباره ي چي حرف مي زنه. حواسمون به حرف هاي آقاجون بود و وسط بحث افتاده بوديم. مامان با لحن خاله زنکي مخصوص خودش جواب داد: خودشون که نميگن ولي کيه که ندونه؟!
با گيجي پرسيدم: چي شده مگه؟
باز همه به سمت من نگاه کردند. به پيراهن سرمه ايم دست کشيدم و با صداي شوخ گفتم: باز ماست ريختم رو لباسم؟
چند نفر خنديدند و جو ملايم تر شد. مادر رامبد با خنده زيرچشمي به مامان نگاه کرد. احتمالاً بحث زيادي زنونه بوده و من نبايد مي پرسيدم. مامان گفت: دعواي مستأجر هاي آقا صالح رو ميگيم. تو نبودي، پريشب... مثل اينکه زنه... زنه...
اوکي، اوکي، از اون بحث هاي مورد علاقه ي من نبود. آقاجون تک سرفه اي کرد که مامان ادامه نده ولي صداي زنونه اي ناديده اش گرفت و گفت: اينجوري درست نيست زن عمو... ما که تو دل مردم نيستيم. چرا تهمت بزنيم؟
اين بار نوبت خواهر رامبد بود که همه به طرفش زل بزنيم. تعجب کردم که وارد بحث شده. هر بار ديده بودمش، مثل هنرپيشه هاي فيلم صامت يه گوشه ساکت مي نشست. کلا همه جا اينويزيبل بود. حالا تو همچين گفتگويي افتاده بود؟!! خنده دارترين نکته اين بود که مامان من رو «زن عمو» صدا زد. فکر برادر بودن آقاجون و آقا فرامرز هم براي خودش جوکي بود. به هر حال چه حقي داشت که به مامان هماي من توهين کنه؟ سميرا جوابش رو داد: خانومي که کار ناشايستي مي کنه بايد نگران برملا شدنش هم باشه...
از لفظ «کار ناشايست» لبخند زدم و سمت فاطمه چرخيدم که ابروش رو خيلي تيز بالا انداخته بود و به سميرا نگاه مي کرد. مي دونستم الانه که جوابش رو بده. زياد طول نکشيد که گفت: سميرا جون حرف «تهمت» بود نه «کار ناشايست»!
و رو به خواهرشوهرش ادامه داد: البته مامان هما از قول همسايه ها ميگه رکسان جون.
جوري که فقط فاطمه بشنوه گفتم: يکي به ميخ، يکي به تخته!
لبخند زد. دختره از رو نرفت و دوباره بحث رو کش داد: مي دونم فاطي...
با سرفه ي مصلحتي آقاجون سريع تصحيح کرد: فاطمه جون... خيانت فقط پيمان شکني نيست. از دروغ و فريب گرفته تا کارهاي خطرناک تر همراهشه. نميشه به هر کسي نسبت داد.
رو به سميرا اضافه کرد: اگر هم واقعيت باشه، به من و شما ربطي نداره!
و با نگاهي به جمع با لحن ملايم تري گفت: من و شماي نوعي البته.
romangram.com | @romangram_com