#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_98
tﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺑﻮد . ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ از زﯾﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﺑﺮاي ﺧﺸﻨﻮدي ازﻣﻪ و ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺑﻘﯿﻪ ، در ﻓﻮرﮐﺲ ﻣﺎﻧﺪم . ﺑﻪ روال ﮔﺬﺷﺘﻪ ام
ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ . ﺑﯿﺶ از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﺎر ﻣﯽ رﻓﺘﻢ . ﻫﺮروز ، ﺳﺮ ﮐﻼس ﺣﺎﻇﺮ ﻣﯽ ﺷﺪم و ﻧﻘﺶ ﯾﮏ اﻧﺴﺎن را ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﻫﺮروز ، ﺑﻪ دﻗﺖ ﮔﻮش ﻣﯽ دادم ﺗﺎ ﭼﯿﺰ ﺗﺎزه اي راﺟﻊ ﺑﻪ
ﮐﺎﻟﻦ ﻫﺎ ﺑﺸﻨﻮم- ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺟﺪﯾﺪي ﻧﺒﻮد . آن دﺧﺘﺮ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﻢ درﻣﻮرد ﺳﻮءﻇﻦ ﻫﺎﯾﺶ ﺣﺮف ﻧﺰده ﺑﻮد . ﻓﻘﻂ ﯾﮏ داﺳﺘﺎن را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﮑﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد- ﻣﻦ ﮐﻨﺎر او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم
و ﺑﻌﺪ او را از ﺳﺮ راه ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪم- ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﺸﺘﺎﻗﺶ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ و دﯾﮕﺮ دﻧﺒﺎل ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ . ﺣﺮﮐﺖ ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ ي ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ آﺳﯿﺒﯽ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد . ﻫﯿﭻ
ﮐﺲ ﺟﺰ ﺧﻮدم . ﻣﻦ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮدم ﮐﻪ آﯾﻨﺪه را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﻢ . ﮐﺎر راﺣﺘﯽ ﻧﺒﻮد ، وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﺎره ي دﯾﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻢ. آﻟﯿﺲ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﻗﻮي ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ از او دور ﺑﻤﺎﻧﻢ . ﻣﯽ
ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد . ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم روز اول از ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ اﺳﺖ . در آﺧﺮ آن روز ، ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻗﻀﯿﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﻮد . ﻫﺮﭼﻨﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﺑﺎ داﻧﺴﺘﻦ اﯾﻨﮑﻪ
ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﺣﺴﺎﺳﺎت او را ﺟﺮﯾﻬﻪ دار ﮐﻨﻢ ، ﻋﺬاب ﮐﺸﯿﺪم . ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻪ درد او در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ رﻧﺞ و ﻋﺬاب ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮدم دﻟﺪاري ﻣﯽ دادم- ﻓﻘﻂ ﯾﮏ درد ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺎﺷﯽ
از ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن . ﺑﻼ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد و ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﻫﺴﺘﻢ ، ﯾﮏ ﭼﯿﺰ زﯾﺎن آور ، ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺗﺮﺳﻨﺎك . اﺣﺘﻤﺎﻻً اﮔﺮ ﺻﻮرﺗﻢ را از او ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪم و واﻧﻤﻮد ﻣﯽ
ﮐﺮدم ﮐﻪ وﺟﻮد ﻧﺪارد آﺳﻮده ﺗﺮ ﻣﯽ ﺑﻮد . اوﻟﯿﻦ روز ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮐﻼس زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ، ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺮوﯾﯽ ﮔﻔﺖ : » ﺳﻼم، ادوارد . « ﺻﺪاي او ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺑﻮد ، دوﺳﺘﺎﻧﻪ ، ﺻﺪ و
ﻫﺸﺘﺎد درﺟﻪ ﻣﺘﻔﺎوت از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدم . ﭼﺮا ؟ ﻣﻌﻨﺎي اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد ؟ آﯾﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد ؟ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ زاده ي ﺗﺨﯿﻼﺗﺶ
ﺑﻮده ؟ آﯾﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮدن ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ؟
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم ﻋﻄﺶ داﻧﺴﺘﻦ ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﻮاﻻت ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﻤﻠﻪ ور ﻣﯽ ﺷﺪ . ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﺗﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺒﯿﻨﻢ اﮔﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺟﻮاب ﻫﺎ را در آن ﻫﺎ
romangram.com | @romangram_com