رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_87

در ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ، در ﺳﮑﻮت . ﻣﺎ ﮔﺮوه ﺳﺎﮐﺘﯽ ﺑﻮدﯾﻢ . ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎ را ﺑﺸﻨﻮم .‬ ‫اﺑﻠﻪ! دﯾﻮاﻧﻪ! ﮐﻮدن! اﻻغ! ﺧﻮدﺧﻮاه ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ اﺣﻤﻖ ! رﮔﺒﺎري از ﻓﺤﺶ

روي ﺷﺶ ﻫﺎي ذﻫﻨﯽ رزاﻟﯽ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد . ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻨﯿﺪن ﺑﺪو ﺑﯿﺮاه ﻫﺎي ﺑﻘﯿﻪ ﺳﺨﺖ ﺷﻮد ، وﻟﯽ ﺗﺎ ﺣﺪي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ او را ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻢ .‬ ‫در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﺳﭙﺮ

راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد . او در ﻣﻮرد ﻣﺴﯿﺮش ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد .‬ ‫آﻟﯿﺲ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮﺧﻮرده ﺑﻮد ، در ﻣﻮرد ﺟﺎﺳﭙﺮ ﮐﻪ در ﺗﺼﺎوﯾﺮ آﯾﻨﺪه از ﺧﻮد ﺑﯽ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﮕﺮان ﺑﻮد . ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺎﺳﭙﺮ

از ﮐﺪام ﻣﺴﯿﺮ‬ ‫ﺳﺮاغ آن دﺧﺘﺮ ﻣﯽ رﻓﺖ ، آﻟﯿﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺮا در آﻧﺠﺎ ﻣﯿﺪﯾﺪ ، ﮐﻪ راه او را ﺳﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ... در اﯾﻦ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻧﻪ رزاﻟﯽ ﺑﺎ او ﺑﻮد و ﻧﻪ .‬ ‫ﭘﺲ ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ

داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ وارد ﻋﻤﻞ ﺷﻮد . و اﯾﻦ راه ﻫﺎ را ﻫﻤﻮار ﻣﯽ ﮐﺮد .‬

‫ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﻮد ، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﮕﺠﻮ در ﺑﯿﻦ ﻣﺎ . ﺗﻨﻬﺎ ا‪‬ﻣ‪‬ﺘﯿﺎز ﻣﻦ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺮﮐﺎت او را ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ آﻧﻬﺎ را اﺟﺮا‬ ‫ﮐﻨﺪ ﺑﺸﻨﻮم.‬ ‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺗﻔﺮﯾﺢ

ﺑﺎ ﯾﺎ ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺟﻨﮕﯿﺪه ﺑﻮدم . ﻓﮑﺮ واﻗﻌﺎً آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺣﺎﻟﻢ را ﺑﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد...‬ ‫ﻧﻪ ، آﺳﯿﺐ ﻧﻪ . ﻓﻘﻂ ﺟﻠﻮي او را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ .‬ ‫روي آﻟﯿﺲ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮدم ، ﺗﻤﺎم راه

ﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺣﻤﻼت ﺟﺎﺳﭙﺮ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮدم .‬ ‫ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮ د، از ﺧﺎﻧﻪ ي ﺳﻮان دورﺗﺮ و دورﺗﺮ رﻓﺖ . او را زودﺗﺮ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮده ﺑﻮدم...‬

‫ﺑﺲ ﮐﻦ ، ادوارد! ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰي اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯿﻔﺘﻪ . ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ذارم .‬

‫ﺟﻮاب او را ﻧﺪادم ، ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮدن اداﻣﻪ دادم .‬ ‫او دورﺗﺮ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد ، در ﻧﻘﺎط ﻣﺒﻬﻢ و اﺣﺘﻤﺎﻻت دوردﺳﺖ . ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﯿﺮه و ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد .‬ ‫ﺑﻘﯿﻪ ي راه ﺧﺎﻧﻪ ، اﯾﻦ ﺳﮑﻮت ﺷﮑﺴﺘﻪ

ﻧﺸﺪ . در ﮔﺎراژ ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎرك ﮐﺮدم ، ﻣﺮﺳﺪس ﮐﺎرﻻﯾﻞ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ، ﮐﻨﺎر ﺟﯿﭗ ﺑﺰرگ ، 3‪ M‬روزاﻟﯽ‬ ‫و وﻧﮕﻮﯾﯿﺶ ﻣﻦ . ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد- اﯾﻦ ﺳﮑﻮت ﺑﻪ زودي

ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‬ ‫او آﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ .‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﺎق ﻧﺎﻫﺎر ﺧﻮري رﻓﺘﯿﻢ .‬ ‫آن اﺗﺎق ، ﺑﯽ ﺷﮏ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮاي ﻏﺪا ﺧﻮردن اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﯽ ﺷﺪ


romangram.com | @romangram_com