#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_88
. وﻟﯽ ﺑﺎ ﻣﯿﺰ ﺑﺰرگ ﺑﯿﻀﯽ ﺷﮑﻠﯽ از ﭼﻮب ﻣﺎﻫﻮن ﮐﻪ دور آن ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻮد- ﻣﺎ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﻪ اﺛﺎﺛﯿﻪ ي ﺻﺤﻨﻪ ي ﻧﻤﺎﯾﺶ را ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮدش داﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﯿﻢ . ﮐﺎرﻻﯾﻞ دوﺳﺖ داﺷﺖ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺗﺎق ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ . در ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﻣﺎ ﮐﻪ اﻋﻀﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ داﺷﺖ ، ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﻻزم ﺑﻮد ﮐﻪ در
وﺿﻌﯿﺘﯽ آرام ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﻢ و در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺤﺚ ﮐﻨﯿﻢ . ﺣﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭼﻨﺪان ﮐﻤﮏ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ . ﮐﺎرﻻﯾﻞ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش در ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺮﻗﯽ اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﺑﻮد . ازﻣﻪ در ﮐﻨﺎر او ﺑﻮد- روي ﻣﯿﺰ دﺳﺘﻬﺎي ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ . ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ازﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﻃﻼﯾﯽ و ﻋﻤﯿﻖ ﭘﺮ از دﻟﻮاﭘﺴﯽ. ﺑﻤﻮن . اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﮑﺮ او ﺑﻮد . اي
ﮐﺎش ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ زﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﯾﮏ ﻣﺎدر ﺗﻤﺎم ﻋﯿﺎر ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻢ ، وﻟﯽ اﻵن ﻧﻤﯽ ﺷﺪ درﺑﺎره ي ﭼﯿﺰي ﺑﻪ او اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺪﻫﻢ . در ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻧﺸﺴﺘﻢ . ازﻣﻪ
دﺳﺖ آزادش را از ﭘﺸﺖ او دراز ﮐﺮد ﺗﺎ آن را روي ﺷﺎﻧﻪ ي ﻣﻦ ﺑﮕﺬارد . او ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي در ﺷﺮف وﻗﻮع اﺳﺖ ، ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺮان ﻣﻦ ﺑﻮد . ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﺎرﻻﯾﻞ درﺳﺖ ﺗﺮ ﺑﻮد .
او ﻟﺒﻬﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮده ﺑﻮد و ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﭼﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد . ﺳﻨﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺻﻮرت ﺟﻮاﻧﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد .
رزاﻟﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً روﺑﻪ روي ﮐﺎرﻻﯾﻞ ، در ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺖ . ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺮﮔﯿﺮد ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه ﻣﯽ رﻓﺖ. ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺖ ، ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه و اﻓﮑﺎرش
ﻫﺮ دو ﻣﻐﺸﻮش ﺑﻮدﻧﺪ . ﺟﺎﺳﭙﺮ ﻣﺮدد ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ دﯾﻮار ﭘﺸﺖ ﺳﺮ رزاﻟﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ . او ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ، ﺻﺮﻓﻪ ﻧﻈﺮ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ي اﯾﻦ ﺑﺤﺚ . دﻧﺪان ﻫﺎﯾﻢ ﺑﻪ
ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﺷﺪﻧﺪ . آﻟﯿﺲ آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ داﺧﻞ ﺷﺪ ، ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ دوردﺳﺖ ﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد- آﯾﻨﺪه اي ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي او ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﺗﺎ ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ﺣﺎل آن ﺑﮑﻨﺪ . ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮ
ﮐﻨﺪ ﮐﻨﺎر ازﻣﻪ ﻧﺸﺴﺖ . ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ را ﻣﺎﻟﯿﺪ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺳﺮدرد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺧﻮرد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد ، وﻟﯽ از ﺟﺎﯾﺶ ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮرد . ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ
ﮐﺸﯿﺪم . ﻣﻦ اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎن را درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدم- اول ﺧﻮدم ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم . اول ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ رز ، ﺟﺎﺳﭙﺮ و ﺑﻌﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ : » ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ، ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوﻣﺘﻮن رو
romangram.com | @romangram_com