#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_85
ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪم و ﻣﺮا رﻫﺎ ﮐﺮد . از روي ﻋﺎدت ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺘﻢ ، وﻟﯽ ﻧَﺒﺮد ﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺪري ﮐﻮﺗﺎه و ﺑﯽ ﺻﺪا ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺪاد اﻧﺪﮐﯽ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ . ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﻓﮑﺮي ﺑﮑﻨﻨﺪ و آن را ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ . - ﮐﺎﻟﻦ ﻫﺎ ﻋﺠﯿﺐ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﻮدﻧﺪ- ﻫﻤﻪ اﯾﻦ را ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ .
ﺑﺎ ﻟﺤﻦ دﻟﺴﻮزاﻧﻪ اي اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد : ﻟﻌﻨﺖ ، ﭘﺴﺮ ، ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ اي.
زﯾﺮ ﻟﺐ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدم : » ﮔﻢ ﺷﻮ. « و ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي آﻫﺴﺘﻪ ي او را ﺷﻨﯿﺪم . دﯾﮕﺮ دﻧﺒﺎل ﻗﻀﯿﻪ را ﻧﮕﺮﻓﺖ ، اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺷﮑﺮﮔﺰار ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯿﻪ او ﻣﯽ ﺑﻮدم .
وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ از ﻧﻘﺸﻪ ي ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺑﺪش ﻧﯿﺎﻣﺪه اﺳﺖ . داﺷﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﭼﮕﻮﻧﻪ وارد ﻋﻤﻞ ﺷﻮﻧﺪ . ﺧﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺟﻮش آﻣﺪ ، ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ آن را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﻢ
. ﺑﻠﻪ ، از ﻣﻦ ﻗﻮي ﺗﺮ ﺑﻮد ، وﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ او را در ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ي ﮐﺸﺘﯽ ﺷﮑﺴﺖ داده ﺑﻮدم . او ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻘﻠﺐ ﮐﺮده ام ، وﻟﯽ ﺷﻨﯿﺪن اﻓﮑﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه
ﻗﺴﻤﺘﯽ از وﺟﻮد ﻣﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ زور ﺑﯽ اﻧﺪازه ﺑﺨﺸﯽ از او . ﻣﺎ در ﯾﮏ ﺟﻨﮓ ، ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮدﯾﻢ . ﯾﮏ ﺟﻨﮓ ؟ آﯾﺎ ﮐﺎر ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ؟ آﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ
ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ام ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪم ؟ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ آن ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ، ﺑﻪ ﺑﺪن ﺷﮑﻨﻨﺪه ي آن دﺧﺘﺮ در ﺑﺎزوﻫﺎﯾﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎﺳﭙﺮ ، رز و - ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺎوراء ﻃﺒﯿﻌﻰ ﻗﻮي ، ﺳﺮﯾﻊ و
ذاﺗﺎً ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﺸﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ... ﺑﻠﻪ ، ﻣﻦ ﺑﺮاي او ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪم . در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ام . ﺑﺮ ﺧﻮد ﻟﺮزﯾﺪم . اﯾﻦ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ او را ﺑﯽ دﻓﺎع رﻫﺎ ﮐﻨﻢ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدم آن ﮐﺴﯽ ﺑﻮدم
ﮐﻪ او را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد . ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﭘﯿﺮوز ﺷﻮم ، ﻧﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﺳﻪ ي آﻧﻬﺎ و در ﻋﺠﺐ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎن ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﺪ . ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ، ﮐﺎرﻻﯾﻞ از ﻣﻦ
ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد . او ﻣﺎﯾﻞ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺠﻨﮕﺪ ، اﻣﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي رز و ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺑﻮد . شاید این تمام چیزی بود که احتیاج داشتم
romangram.com | @romangram_com