#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_78
داﺷﺘﻢ- ﺑﯿﺰاري او از ﺗﻮﺟﻪ . اﯾﻦ ﺑﺎر ﻣﺮا ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﻧﮑﺮد . ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ اي ﮔﻔﺖ : » اوه ﻧﻪ « و دﺳﺘﺶ را روي ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺬاﺷﺖ . از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه درﺳﺖ ﺣﺪس زده ﺑﻮدم ﺧﻮﺷﻢ آﻣﺪه ﺑﻮد
. ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺘﻢ او را ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم... ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﻣﯽ ﺧﻮاي اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ؟ «
ﺳﺮﯾﻌﺎً ﮔﻔﺖ : » ﻧﻪ، ﻧﻪ! « ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺗﻨﺪي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را از ﻟﺒﻪ ي ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ روي زﻣﯿﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺗﻌﺎدل ﻧﺪاﺷﺖ، ﮐﻤﯽ ﺗﻠﻮﺗﻠﻮ ﺧﻮرد و در ﺑﺎ
زوﻫﺎي ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻟﻐﺰﯾﺪ. ﮐﺎرﻻﯾﻞ او را ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺗﻌﺎدﻟﺶ را ﺑﺎزﯾﺎﺑﺪ. دوﺑﺎره ، ﺣﺲ ﺣﺴﺎدت در ﻣﻦ ﻃﻐﯿﺎن ﮐﺮد . ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻧﻈﺮي ﺑﺪﻫﺪ ﮔﻔﺖ : » ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ. « ﮔﻮﻧﻪ
ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻤﺮﻧﮕﯽ درآﻣﺪ. ﻣﺴﻠﻤﺎً ، اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﺎرﻻﯾﻞ را اذﯾﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮ د. وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ او ﺗﻌﺎدﻟﺶ را ﺑﺪﺳﺖ آورده ، دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را اﻧﺪاﺧﺖ. او ﯾﺎدآوري ﮐﺮد
: » اﮔﻪ درد داﺷﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ داروي ﺗﯿﻠﻮﻧﻮل ﻣﺼﺮف ﮐﻨﯽ. « » اون ﻗﺪرﻫﺎ درد ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ. « ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺑﺮﮔﻪ ي ﺗﺮﺧﯿﺺ او را اﻣﻀﺎ ﮐﺮد. » ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺎﻧﺲ
آوردي. « ﺳﺮش را اﻧﺪﮐﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ، ﺗﺎ ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪي ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﻨﺪازد . » ﺑﺮ ﺣﺴﺐ اﺗﻔﺎق ادوارد ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﮐﻨﺎر ﻣﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد. « ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰي را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ
ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ، ﺳﺮﯾﻌﺎً ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﺮد : » اوه، ﺧﻮب...ﺑﻠﻪ. « او ﺳﻮء ﻇﻨﺶ را ﭘﺎي ﺗﻮﻫﻢ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد . ﻫﻨﻮز ﻧﻪ .
ﮐﺎرﻻﯾﻞ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ : ﻫﻤﺶ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺧﻮدت . ﻫﺮﻃﻮر ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﻬﺘﺮه ردﯾﻔﺶ ﮐﻦ .
آرام و ﺳﺮﯾﻊ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدم : » ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻤﻨﻮن. « ﮔﻮش ﻫﯿﭻ اﻧﺴﺎﻧﯽ آن را ﻧﺸﻨﯿﺪ . زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺎﯾﻠﺮ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ، ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ي ﻣﻦ ﻟﺒﻬﺎﯾﺶ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ. او ﺑﻪ
ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ي زﺧﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺷﯿﺸﻪ ي ﺟﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ در ﺗﺎﯾﻠﺮ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ : » ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ، ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ. « ﺧﻮب ، اﯾﻦ
ﺧﺮاﺑﯽ را ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎر آورده ﺑﻮدم ، ﭘﺲ ﮐﺎﻣﻼً ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺧﻮدم آن را درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم . او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ آﻣﺪ. ﺑﻪ ﯾﺎد آوردم ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻗﺒﻞ از آن ﺣﺎدﺛﻪ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدم ﮐﻪ او
romangram.com | @romangram_com