#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_79
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد... آﻣﺪن او ﻣﺜﻞ ﻣﻮرد ﺗﻤﺴﺨﺮ واﻗﻊ ﺷﺪن آن آرزو ﺑﻮد. آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ : » ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ؟ « ﻧﻔﺲ ﮔﺮم او ﺻﻮرﺗﻢ را ﻧﻮازش داد و ﻣﺠﺒﻮر
ﺷﺪم ﯾﮏ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮوم . ﺟﺎذﺑﻪ ي او ﺑﺮاي ﻣﻦ ﯾﮏ ذره ﻫﻢ ﻓﺮوﮐﺶ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد. ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ، ﺧﺮاب ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﺗﻤﺎم ﻏﺮاﯾﺰ ﻣﺒﺮم ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﺪ.
ﺳﻢ در دﻫﺎﻧﻢ ﺟﺮﯾﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﺑﺪﻧﻢ ﺑﺮاي ﺣﻤﻠﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪ- ﺗﺎ او را در ﺑﺎزوﻫﺎﯾﻢ ﺑﮕﯿﺮم و دﻧﺪان ﻫﺎﯾﻢ را در ﮔﻠﻮﯾﺶ ﻓﺮو ﮐﻨﻢ . ذﻫﻨﻢ از ﺑﺪﻧﻢ ﻗﻮي ﺗﺮ ﺑﻮد ، اﻣﺎ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان زﯾﺎد .
آرواره ام ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﻪ او ﯾﺎدآوري ﮐﺮدم : » ﭘﺪرت ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﺋﻪ. « او ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ و ﺗﺎﯾﻠﺮ اﻧﺪاﺧﺖ . ﺗﺎﯾﻠﺮ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺪاﺷﺖ ، وﻟﯽ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻢ را زﯾﺮ
ﻧﻈﺮ داﺷﺖ
آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺼﺮاﻧﻪ اي ﮔﻔﺖ : » اﮔﻪ از ﻧﻈﺮت اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪاره ، دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ. « ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺧﺒﻠﺐ اﺷﮑﺎل دارد ، وﻟﯽ ﻣﯽ
داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ در آﺧﺮ ﺑﺎﯾﺪ آﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادم . و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﯾﺪ آن را درﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪم . وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از اﺗﺎق ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻢ در ﮐﺸﻤﮑﺶ ﺑﻮدم ، ﺑﻪ
ﺻﺪاي ﻗﺪم ﻫﺎي ﻧﺎﻣﺘﻌﺎدل او در ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﮔﻮش ﮐﺮدم ، ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ. ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﺟﺮا ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮدم را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ- آن ﺷﺨﺼﯿﺖ
ﭘﯿﺶ روﯾﻢ ﺑﻮد : ﻣﻦ ﺷﺮور ﺑﻮدم . دروغ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ، ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم و ﺑﯽ رﺣﻢ ﻣﯽ ﺷﺪم . در ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎي ﺑﻬﺘﺮم اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم- اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﯽ اي ﮐﻪ در ﻃﻮل ﺗﻤﺎم اﯾﻦ
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ آن ﻣﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪم. ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻧﺪازه ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺳﺰاوار اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﻢ، زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺗﻤﺎم ﺷﺎﻧﺲ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن داﺷﺘﻢ را ﻧﺎﺑﻮد
ﮐﻨﻢ. داﻧﺴﺘﻦ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮه ي او از ﻣﻦ ﻣﯽ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد. اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ي وداع ﻣﻦ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ. ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮدي ﭘﺮﺳﯿﺪم : » ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي؟
« ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻟﺤﻦ ﻏﯿﺮ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ي ﻣﻦ ﮐﻤﯽ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ . ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺳﺮدرﮔﻢ ﺷﺪﻧﺪ ، ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺮا از درون ﻣﯽ ﺧﻮرد... ﺑﺎ ﺻﺪاي آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ : » ﺗﻮ ﯾﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﮑﺎري.
romangram.com | @romangram_com