#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_68


درﺷﺖ او دوﺧﺘﻢ ، ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم او را وادار ﮐﻨﻢ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﺮا ﺑﭙﺬﯾﺮد- ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺮﺣﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻮد.‬ ‫» ﻧﻪ. « او دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻧﺒﻮد.‬ ‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم آرام ﺑﻤﺎﻧﻢ و از ﮐﻮره در ﻧﺮوم . ﻓﻘﻂ اﮔﺮ ﻣﯽ

ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ او را ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﺎﮐﺖ ﻧﮕﻪ دارم ، ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻨﻢ ﺷﻮاﻫﺪ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮم... و ﺑﺎ‬ ‫ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪن ﺟﺮاﻫﺖ ﺳﺮش داﺳﺘﺎن او را ﺧﺮاب ﮐﻨﻢ.‬ ‫ﺳﺎﮐﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ آرام و

رازدار ، ﻧﺒﺎﯾﺪ آﺳﺎن ﻣﯽ ﺑﻮد ؟ اي ﮐﺎش ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﯽ ﮐﺮد ، ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ...‬ ‫» ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﺑﻼ. « ﺻﺪاﯾﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮ

اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ. ﺑﺪ ﺟﻮر ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ، و ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫دﻟﯿﻠﺶ اﯾﻦ ﺗﺼﺎدف ﻧﺒﻮد. ﯾﮏ آرزوي اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ.‬ ‫ﭼﻪ ﺣﺴﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ؟‬ ‫ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﭼﺮا؟ « ﻫﻨﻮز

ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺪاﻓﻌﯽ داﺷﺖ.‬ ‫ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ : » ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻦ. «‬ ‫» ﻗﻮل ﻣﯿﺪي ﺑﻌﺪاً ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﺮام ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯽ؟ «‬ ‫از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﺪم ﺑﻪ او دروغ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮ

دم ، آن ﻫﻢ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺗﻪ دل آرزو ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي‬ ‫ﺳﺰاوار اﻋﺘﻤﺎد او ﺑﺎﺷﻢ.‬ ‫» ﺑﺎﺷﻪ. «‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻦ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد : » ﺑﺎﺷﻪ. «‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت

ﻣﺎ آﻏﺎز ﺷﺪ ، ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم آن دﺧﺘﺮ را ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮم و اوﻟﯿﻮﯾﺖ ﻫﺎﯾﻢ را درﺳﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﻨﻢ . در اﻓﮑﺎر ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﮐﻪ در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﻮد ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدم ، ﺷﺎﻫﺪان و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎزه آﻣﺪه

ﺑﻮدﻧﺪ ، وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ . ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﻦ ﮐﻨﺎر ﺑﻼ‬ ‫ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، وﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ – ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ ي اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ دﯾﮕﺮي

ﻧﺒﻮد- ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﺼﺎدف‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﻦ در ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ .‬ ‫او ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺳﺎده را ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. وﻟﯽ او ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎدي ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﺪ. او ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد،

ﺳﺮش ﺿﺮﺑﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد، ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺎﻣﯿﺶ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪاﺷﺖ. ﺣﺘﻤﻼً ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد. اﯾﻨﻬﺎ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ داﺳﺘﺎن او ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد، ﻧﻪ؟ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ او را ﺑﺎور ﻧﻤﯿﮑﺮد.‬ ‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻓﮑﺎر

روزاﻟﯽ ، ﺟﺎﺳﭙﺮ و امت را ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ، ﺑﺮ ﺧﻮد ﻟﺮزﯾﺪم . اﺣﺘﻤﺎﻻً اﻣﺸﺐ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮا‬ زات ﮐﻨﻨﺪ .‬

مجازات کند

romangram.com | @romangram_com