رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_48

ﻏﯿﺮ از ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﺧﺎﻧﻮاده ام در‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻈﻨﻮن ﺷﺪن اﻧﺴﺎن ﻫﺎ، اﻓﮑﺎر آﻧﻬﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد.‬ ‫ﻣﻦ ﻋﺎدت ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ از ﺑﻘﯿﻪ درك ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻗﺪت ﺷﻨﻮاﯾﯽ ام ﺗﮑﯿﻪ

ﮐﺮده ﺑﻮدم- ﻇﺎﻫﺮاً ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎﻫﻮش ﻧﺒﻮدم.‬ ‫دﺧﺘﺮ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎز ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ . ﭼﯿﺰي راﺟﻊ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ي ﻧﺎ اﻣﯿﺪ او ﺧﻨﺪه دار ﺑﻮد. آن ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ، ﺗﻤﺎم اون

ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺧﻨﺪه دار ﺑﻮد. ﻫﯿﭻ‬ ‫ﮐﺲ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل از ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي اﯾﻦ دﺧﺘﺮ در ﺧﻄﺮ ﻧﺒﻮد- ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد، ﺣﻮاﺳﻢ ﭘﺮت ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺨﺮه ي‬ ‫ﻣﺠﺬوب آن ﺷﺪه ﺑﻮ

دم ﺷﻮد، از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﻨﻔﺲ ﮐﻨﻢ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدم را ﺑﮕﯿﺮم ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻢ- و او ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ‬ ‫ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺶ را ﻧﺪاده ﺑﻮدم آزرده ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد.‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﻮﭼﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰدم، ﭘﺮﺳﯿﺪم : » ﻣﻦ ﺗﻮرو ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؟ «‬ ‫ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ در ﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎدﻧﺪ.‬ ‫ﮔﻔﺖ : »

ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮔﻔﺖ . ﺑﯿﺸﺘﺮ از دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻧﺎراﺣﺘﻢ . ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ ﭼﻬﺮه ي ﻣﻨﻮ ﺧﻮﻧﺪ- ﻣﺎدرم اﺳﻢ ﻣﻦ رو ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﮐﺘﺎب ﮔﺸﻮده. «‬ ‫او اﺧﻢ ﮐﺮد ، ﺑﺪﺧﻠﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد .‬ ‫ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه

ﮐﺮدم . دﻟﯿﻞ ﻧﺎراﺣﺘﯽ او اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ درون او را دﯾﺪه ام. ﭼﻘﺪر ﻋﺠﯿﺐ. ﻫﺮﮔﺰ در ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ام ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم ﺑﺮاي ﻓﻬﻤﯿﺪن ﮐﺴﯽ اﯾﻨﻘﺪر ﺗﻼش ﮐﻨﻢ-

زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻠﻤﻪ ي درﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﮐﻠﻤﻪ ي ﺑﻬﺘﺮي ﺑﻮد. ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﯽ ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ.‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮔﻔﺘﻢ : » ﺑﺮﻋﮑﺲ « ﺑﻄﻮر ﻋﺠﯿﺒﯽ اﺣﺴﺎسِ.. اﺣﺘﯿﺎط

ﻣﯽ ﮐﺮدم ، اﻧﮕﺎر ﺧﻄﺮي در ﮐﻤﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻦ، ﺧﻮدش را ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﯽ داد. ﻧﺎﮔﻬﺎن روي ﻟﺒﻪ ي ﭘﺮﺗﮕﺎه ﺑﻮدم، اﯾﻦ اﺧﻄﺎر ﻣﺮا ﻣﻀﻄﺮب ﮐﺮد . » ﺧﻮﻧﺪن اﻓﮑﺎر ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻣﻦ

ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد. «‬ ‫ﺣﺪس زد : » ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ دﯾﮕﺮان رو ﻣﯿﺨﻮﻧﯽ. « ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﺪف زده ﺑﻮد.‬ ‫» ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮره . «‬ ‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ اي

ﺑﻪ او زدم ، ﮐﻪ ردﯾﻒ دﻧﺪان ﻫﺎي ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺳﻔﯿﺪ و ﺗﯿﺰ ﻣﺮا ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺳﺎﺧﺖ .‬

‫ﮐﺎر اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي اﻧﺠﺎم دادم ، وﻟﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﻪ آن دﺧﺘﺮ ﻫﺸﺪار دﻫﻢ . ﺑﺪن او از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﺑﻮد ، ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر‬ ‫در ﺣﯿﻦ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﻣﺘﻤﺎﯾﻞ


romangram.com | @romangram_com