رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_41

ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺘﺶ را زﯾﺮ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ .‬ ‫از ﭘﺸﺖ دﻧﺪان ﻫﺎﯾﻢ زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺘﻢ : » ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ . «‬ ‫اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ . ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ را ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻧﮕﺎه ﺳﺮﯾﻌﯽ ﻣﯿﺎن

ﭼﺸﻤﯽ آن ﮐﺮدم . او درﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد .‬ ‫» ﭘﺮوﻓﺰ «‬ ‫ﻫﻨﻮز آﻣﺎده ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ . از ﺑﯿﻦ دﻧﺪان ﻫﺎﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺳﺎﯾﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ، آرام ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪم و ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻋﻄﺶ ﺳﻮ

زاﻧﻨﺪه را‬ ‫ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮم . روي ﺑﺮﮔﻪ ي آزﻣﺎﯾﺶ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮدم، ﺟﻮاب را در ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ آن ﻧﻮﺷﺘﻢ و اوﻟﯿﻦ اﺳﻼﯾﺪ را ﻋﻮض ﮐﺮدم .‬ ‫ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻓﮑﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد؟ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را

ﻟﻤﺲ ﮐﺮده ﺑﻮدم، ﭼﻪ ﭼﯿﺰي ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد؟ ﭘﻮﺳﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﯾﺦ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ – دﻓﻊ ﮐﻨﻨﺪه.‬ ‫ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﻘﺪر ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد.‬ ‫ﺑﻪ اﺳﻼﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻢ .‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ :» اﻧﺎﻓﯿﺰ

« و آن را روي ﺧﻂ دوم ﻧﻮﺷﺘﻢ.‬

‫ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﻨﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ ؟ «‬

‫ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ، از اﯾﻨﮑﻪ اﻣﯿﺪواراﻧﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ، ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪم ، ﮐﻤﯽ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ دراز ﮐﺮده ﺑﻮد . آﯾﺎ واﻗﻌﺎً ﻓﮑﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻮاب را اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻮﺷﺘﻪ ام

؟‬ ‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻫﻞ ﻣﯽ دادم ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﺎه اﻣﯿﺪوارش ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺰﻧﻢ.‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ، در ﭼﺸﻤﯽ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ.

ﮔﻮﺷﻪ ي ﻟﺒﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ.‬ ‫ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﺳﺮش را از روي ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ، دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ : » اﺳﻼﯾﺪ ﺳﻮم ؟ «‬ ‫اﺳﻼﯾﺪ ﺑﻌﺪي را ﺑﻪ دﺳﺖ او دادم ، اﯾﻦ

ﺑﺎر ﻧﮕﺬاﺷﺘﻢ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ او ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﺪ . ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﮐﻨﺎر او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﻻﻣﭗ داغ ﺑﻮد.‬ ‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﮔﺮم ﺷﺪن و اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﺣﺮارت ﺑﺪن ﺧﻮدم را اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻢ .‬

‫ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ : » اﯾﻨﺘﺮﻓﯿﺰ « و ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﻫﻞ داد . ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ دﺳﺖ ﻧﺰد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ .‬ ‫ﭼﮏ ﮐﺮدم- ﺑﺎزﻫﻢ درﺳﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ داده

ﺑﻮد .‬ ‫ﮐﺎرﻣﺎن اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ ، ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﯾﻢ . ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرش را ﺗﻤﺎم‬ ‫ﮐﺮده ﺑﻮد- ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺎ آن آزﻣﺎﯾﺶ زﻣﺎن


romangram.com | @romangram_com