#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_42
ﺳﺨﺖ ﺗﺮي را ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ . ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺪ- او ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺑﻼ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد .
ﻣﺎﯾﮏ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﻀﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ : ﮐﺎش ﻫﻤﻮن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ رﻓﺖ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد .
ﻫﻢ م م ، ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ . ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ آن ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﺼﻮﻣﺖ دارد . ﺣﺘﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ اﯾﻨﮑﻪ – در ﻋﯿﻦ ﻧﺎﺑﺎوري ﻣﻦ- اﯾﻦ اﺣﺴﺎس دوﻃﺮﻓﻪ ﺑﻮد . ﺑﺎزﻫﻢ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ،
ﻣﺘﻌﺠﺐ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﺮاﺑﯽ و ﺗﺤﻮﻟﯽ ﮐﻪ او ﺑﺎ وﺟﻮد ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ و ﺑﯽ آزارش ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ آورده ﺑﻮد . ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺎﯾﮏ ﭼﻪ ﺑﻮد . در واﻗﻊ ﺑﻼ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻮ
د... ﺑﻪ ﻃﻮري ﻏﯿﺮ ﻣﻌﻤﻮل . از زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮ ، ﭼﻬﺮه ي او ﺟﺬاب ﺑﻮد . ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻮازن ﻧﺒﻮد- ﭼﺎﻧﻪ ي ﺑﺎرﯾﮏ او ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻨﺶ در ﺗﻮازن ﻧﺒﻮد- ﮐﻨﺘﺮاﺳﺖ ﺗﯿﺮﮔﯽ و روﺷﻨﯽ ﭘﻮﺳﺖ
و ﻣﻮﯾﺶ ؛ و ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻮد ، ﻟﺒﺮﯾﺰ از اﺳﺮاري ﺧﺎﻣﻮش... ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن داﺷﺖ درون ﻣﺮا ﺣﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد . ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﭘﺎﺳﺦ دادم ، ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺣﺘﯽ ﺷﺪه ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از آن راز
ﻫﺎ ﭘﯽ ﺑﺒﺮم . ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﻟﻨﺰ ﮔﺬاﺷﺘﯽ؟ « ﭼﻪ ﺳﻮال ﻋﺠﯿﺒﯽ . » ﻧﻪ . « ﺑﺎ اﯾﺪه ي ﺑﻬﺘﺮ ﮐﺮدن ﻗﯿﺎﻓﻪ ام ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺼﻔﻪ ﻧﯿﻤﻪ اي زدم . زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ : » اوه ، ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﺸﻤﺎت
ﯾﮏ ﺗﻐﯿﯿﺮي ﮐﺮدﻧﺪ . « وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻇﺎﻫﺮاً ﺧﻮدم ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﺮاي ﮐﺸﻒ اﺳﺮار ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎز اﺣﺴﺎس ﺳﺮﻣﺎ ﮐﺮدم .
ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم .
ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ او ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮده ﺑﻮد ، ﭼﯿﺰي در آن ﻫﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد . ﺑﺮاي آﻣﺎده ﮐﺮدن ﺧﻮدم در اﻣﺘﺤﺎن ﺳﺨﺖ اﻣﺮوز وﺳﻮﺳﻪ ﻫﺎي اﻣﺮوز ، ﺗﻤﺎم آﺧﺮ
ﻫﻔﺘﻪ ﺷﮑﺎر ﮐﺮده ﺑﻮدم ، ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﮑﺎن داﺷﺖ، ﻋﻄﺸﻢ را ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﺣﺪ اﻓﺮاط. ﺧﻮدم را ﺑﺎ ﺧﻮن ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺧﻔﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدم، اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ زﯾﺎدي در ﻋﻄﺮ ﺑﯿﺪادﮔﺮ ﻫﻮاي
اﻃﺮاف او ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎر آﺧﺮي ﮐﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدم، ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ از ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺳﯿﺎه ﺑﻮدﻧﺪ. ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺧﻮن در ﺑﺪﻧﻢ ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ، ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﻃﻼﯾﯽ ﮔﺮﻣﺘﺮي ﺑﻮد.
romangram.com | @romangram_com