#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_33
ﺣﻮاﺳﺶ ﭘﺮت ﺑﻮد و ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد . در اﻓﮑﺎر ﺟﺴﯿﮑﺎ دﯾﺪم ﮐﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﻼ ﺳﻮان ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﯽ روﺷﻦ در آﻣﺪه اﺳﺖ . ﻫﻮا را ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﮐﺸﯿﺪم ،
آﻣﺎده ﺑﺮاي ﻧﻔﺲ ﻧﮑﺸﯿﺪن ، ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻮي او ﺑﺎ ﻫﻮاي اﻃﺮاﻓﻢ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻢ . ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن در ﮐﻨﺎر دو دﺧﺘﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . زﻣﺎﻧﯽ او ﮐﻪ از ﺟﺴﯿﮑﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي
دﺧﺘﺮ ﺳﻮان ﭼﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﻫﺮ دو ﺻﺪاﯾﺶ را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ م، ذﻫﻨﯽ و ﮐﻼﻣﯽ . از آن ﻃﻮري ﮐﻪ درﺑﺎره ي او ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ . ﻓﺎﻧﺘﺰي ﻫﺎي از ﭘﯿﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي
ﺷﺪه ، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ذﻫﻨﺶ را اﺑﺮي ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺖ . » ﻫﯿﭽﯽ « ﺻﺪاي آرام و واﺿﺢ ﺑﻼ را ﺷﻨﯿﺪم . در ﺑﯿﻦ ﺻﺪاﻫﺎي ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم داﺧﻞ ﮐﺎﻓﻪ ﺗﺮﯾﺎ ، آن ﺻﺪا ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﻨﺎ ﻣﯽ
ﻧﻤﻮد . وﻟﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ دﻟﯿﻠﺶ آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن آن ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮدم . او اداﻣﻪ داد : » اﻣﺮوز ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺳﻮدا ﻣﯽ ﮔﯿﺮم . « ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﯿﻨﺪازم . او ﺑﻪ زﻣﯿﻦ
ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ، آﺛﺎر ﻫﺠﻮم ﺧﻮن ﮐﻢ ﮐﻢ از ﺻﻮرت او ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﺪ . ﺳﺮﯾﻊ ﺳﺮم را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم و ﺑﻪ اﻣﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ﮐﻪ از ﻟﺒﺨﻨﺪ دردﻣﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ام ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ، ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ .
ﻧﺎﺧﻮش ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎي ، داداش.
ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ام را ﺑﺎز ﭼﯿﻨﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻋﺎدي و راﺣﺖ ﺑﯿﺎﯾﺪ .
ﺟﺴﯿﮑﺎ از اﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻦ دﺧﺘﺮ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد : » ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ؟ « » راﺳﺘﺶ ، ﺣﺎﻟﻢ زﯾﺎد ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ . « ﺻﺪاﯾﺶ ﺿﻌﯿﻒ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ، وﻟﯽ ﻫﻨﻮز واﺿﺢ ﺑﻮد . ﭼﺮا دﻟﻮاﭘﺴﯽ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻣﺎﯾﮏ ﻣﺮا ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ؟ ﭼﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ در اﻓﮑﺎر او ﻧﻮﻋﯽ ﺣﺲ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ وﺟﻮد داﺷﺖ ؟ ﺑﻪ ﻣﻦ رﺑﻄﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن ﺑﺮاي او ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﻀﻄﺮب
ﺑﻮد . اﺣﺘﻤﺎﻻً اﯾﻦ واﮐﻨﺸﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دادﻧﺪ . آﯾﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﺮﯾﺰي ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ از او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻢ ؟ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻢ او را ﺑﮑﺸﻢ ، اﯾﻦ... وﻟﯽ
آﯾﺎ آن دﺧﺘﺮ ﺑﯿﻤﺎر ﺑﻮد ؟ ﻗﻀﺎوﺗﺶ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد- او ﺑﺎ آن ﭘﻮﺳﺖ ﺷﻔﺎﻓﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻇﺮﯾﻒ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ... ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﮕﺮان او ﻫﺴﺘﻢ ، درﺳﺖ ﻣﺜﻞ آن ﭘﺴﺮ ﮐﻮدن ، و ﺑﻌﺪ ﺧﻮدم
romangram.com | @romangram_com