رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_34

را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮدم ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻼ‪ﻣ‪ﺖ او ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ .‬ ‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ، ﻓﻬﻤﯿﺪن او را از ﺑﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﻣﺎﯾﮏ ، دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ . ﺳﺮاغ ذﻫﻦ ﺟﺴﯿﮑﺎ رﻓﺘﻢ . ﺑﺎ اﺣﺘﺎط ﻧﺸﺴﺘﻦ آن ﺳﻪ را ﺳﺮ

ﻣﯿﺰ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم .‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﺎن ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺟﺴﯿﮑﺎ ﺳﺮ ﯾﮑﯽ از اوﻟﯿﻦ ﻣﯿﺰﻫﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ . ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ آﻟﯿﺲ ﻗﻮل داده ﺑﻮد ، در‬ ‫ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎد ﻧﺒﻮدﻧﺪ .‬

‫آﻟﯿﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻘﻠﻤﻪ زد . ﺑﺰودي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ، ﻣﺜﻞ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ رﻓﺘﺎر ﮐﻦ .‬

‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻮزﺧﻨﺪ دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮدم .‬ ‫» ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ، ادوارد . « ا‪ﻣ‪ﺖ اداﻣﻪ داد : » ﺟﺪي ﻣﯽ ﮔﻢ . ﻓﻮﻗﺶ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﮑﺸﯿﺶ . دﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺧﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﻪ . «‬ ‫ﻏﺮ و ﻟﻨﺪي ﮐﺮدم .

» ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ. «‬ ‫ا‪ﻣ‪ﺖ ﺧﻨﺪﯾﺪ . » ﺗﻮ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼﺗﺖ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﯽ . ﻣﺜﻞ ﻣﻦ . اﺑﺪﯾﺖ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاي در اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﺑﻐﻠﺘﯽ زﻣﺎن زﯾﺎدﯾﻪ . «‬ ‫و ﺑﻌﺪ آﻟﯿﺲ ﻣﺸﺘﯽ ﺑﺮف را

ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺻﻮرت ا‪ﻣ‪ﺖ ﮐﻮﺑﯿﺪ .‬ ‫او ﭘﻠﮏ زد ، ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ ﻧﯿﺸﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد .‬ ‫ا‪ﻣ‪ﺖ ﮔﻔﺖ : » ﺧﻮدت ﺧﻮاﺳﺘﯽ « و ﺑﻌﺪ روي ﻣﯿﺰ

ﺧﻢ ﺷﺪ ﻣﻮﻫﺎي ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﯾﺨﺶ را در ﺟﻬﺖ او ﺗﮑﺎﻧﺪ . ﺑﺮﻓﯽ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﮔﺮﻣﺎي اﺗﺎق آب‬ ‫ﻣﯽ ﺷﺪ ، ﻧﯿﻤﯽ ﻣﺎﯾﻊ و ﻧﯿﻤﯽ ﯾﺦ از ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﯿﺪ .‬ ‫» اوي! « رزاﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ

ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ، او و آﻟﯿﺲ ﺧﻮدﺷﺎن را از ﺟﻠﻮي ﺳﯿﻞ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ .‬ ‫آﻟﯿﺲ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﯾﻢ . ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ در ﺳﺮ آﻟﯿﺲ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻗﺼﺪ داﺷﺖ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ي ﻋﺎﻟﯽ

را رﻫﺒﺮي ﮐﻨﺪ و‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ آن دﺧﺘﺮ- ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻃﻮر اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن درﺑﺎره ي او را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﺮدم ، اﻧﮕﺎر ﮐﻪ او ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﻮد – اون ﺑﻼ ، ﻣﺎ را‬ ‫ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﯾﻢ

و ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮑﯽ از ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻫﺎي ﻧﻮرﻣﻦ راك ول1 ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﯿﺮ واﻗﻌﯽ اﯾﺪه آل و ﺑﻪ ﺷﺎدي دﯾﮕﺮ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ‬

‫ﺑﻮدﯾﻢ .‬

‫آﻟﯿﺲ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن اداﻣﻪ داد و ﯾﮏ ﺳﯿﻨﯽ را ﻣﺜﻞ ﺳﭙﺮ ﺟﻠﻮﯾﺶ ﮔﺮﻓﺖ . آن دﺧﺘﺮ- ﺑﻼ ، اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد .‬ ‫... ﺑﺎزم ﺑﻪ ﮐﺎﻟﻦ ﻫﻞ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ، اﻓﮑﺎر ﮐﺴﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻦ را


romangram.com | @romangram_com