#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_32
ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯿﺶ وﻗﺖ ﮐﻤﯽ را ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺳﭙﺮي ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻌﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ . اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺑﻮد . وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﻮان ﻣﯽ زدم و ﻣﯽ
دﯾﺪم ﺑﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﺪ . ﺟﺎﺳﭙﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﺧﺒﺮ ﺟﺪﯾﺪي ﻧﯿﺴﺖ؟ « » ﻫﯿﭽﯽ . ﺣﺘﻤﺎً اون... ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ. « ﻫﻤﻪ ي آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ اﺑﺮوﯾﺸﺎن را ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻧﺪ . اﻣﺖ درﺣﺎﻟﯽ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﮔﻔﺖ : » ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﻧﯿﺴﺘﯽ . ﺷﺮط ﻣﯽ ﺑﻨﺪم ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮ از ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺘﺮﺳﻮﻧﻤﺶ. «
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﭼﺮﺧﯽ دادم .
» در ﻋﺠﺒﻢ ﭼﺮا...؟ « اﻣﺖ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن درﺑﺎره ي ﺳﮑﻮت ﻋﺠﯿﺐ اﻓﮑﺎر او ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺑﻮد . » راﺟﻊ ﺑﻪ اون ﺣﺮف زدﯾﻢ. ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ . « آﻟﯿﺲ زﻣﺰﻣﻪ وار ﮔﻔﺖ : » داره ﻣﯿﺎد داﺧﻞ . « ﺣﺲ
ﮐﺮدم ﺑﺪﻧﻢ ﺳﺨﺖ ﺷﺪ . » ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﻣﺜﻞ آدم ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽ . « اﻣﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﮔﻔﺘﯽ آدم ؟ « او دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ آورد ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ ي ﺑﺮﻓﯽ را ﮐﻪ در ﻣﺸﺘﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ، ﻧﺸﺎن دﻫﺪ
. ﻣﺴﻠﻤﺎً در دﺳﺘﺶ ذوب ﻧﺸﺪه ﺑﻮد . آن را ﻓﺸﺮد . ﺑﻪ ﺟﺎﺳﭙﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ، وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﺴﯿﺮ آن را در اﻓﮑﺎرش دﯾﺪم . آﻟﯿﺲ ﻫﻢ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً دﯾﺪه ﺑﻮد . وﻗﺘﯽ او ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﮑﻪ ﯾﺦ را ﺑﻪ
ﺳﻤﺖ او ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺎده ي اﻧﮕﺸﺘﺶ ﺑﻪ آن ﺿﺮﺑﻪ زد . ﯾﺦ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭼﺸﻢ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ دﯾﺪن ﻧﺒﻮد ، ﮐﻤﺎﻧﻪ ﮐﺮد . ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﻪ دﯾﻮار آﺟﺮي ﺻﺪاي ﺗﯿﺰي داد
و ﺧﺮد ﺷﺪ . دﯾﻮار ﺗﺮك ﺧﻮرد . در آن ﮔﻮﺷﻪ ي ﺳﺎﻟﻦ ، ﺳﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﭙﻪ ي ﯾﺦ ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ، و ﺑﻌﺪ ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﺮم را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ . ﮐﺴﯽ آن ﻃﺮف ﺗﺮ
از ﭼﻨﺪ ﻣﯿﺰ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﮑﺮد . ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﻨﺪاﺧﺖ . رزاﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ : » ﺧﯿﻠﯽ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد ، اﻣﺖ . ﻣﯽ ﮔﻢ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ داري اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻣﯿﺪي ، ﭼﺮا دﯾﻮار رو ﺳﻮراخ ﻧﻤﯽ
ﮐﻨﯽ ؟ « » ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اﮔﻪ ﺗﻮ اﯾﻨﮑﺎرو ﻣﯽ ﮐﺮدي ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ ، ﻋﺰﯾﺰم . « ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻢ ، و ﭘﻮزﺧﻨﺪي را روي ﺻﻮرﺗﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻪ دارم اﻧﮕﺎر ﺑﺨﺸﯽ از
ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻮدم. ﺑﻪ ﺧﻮدم اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ دادم ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ او اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ . ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﺟﺴﯿﮑﺎ را در ﺑﺮاﺑﺮ دﺧﺘﺮ ﺗﺎزه وارد ﺑﺸﻨﻮم ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ او ﻫﻢ
romangram.com | @romangram_com