#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_30
ﻣﻨﻈﺮه ي ﺷﻔﺎف ﺳﺘﺎره ﻫﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن از ﻣﻦ دور ﺑﻮد . ﺑﺎ آﻫﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪم و اﯾﺴﺘﺎدم . اﮔﺮ ﻣﯽ دوﯾﺪم ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ در ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺑﺎﺷﻢ... ﺑﺎ
ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺮاي دﯾﺪن ﺧﺎﻧﻮاده ام - و اﺷﺘﯿﺎق ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺮاي ﺑﻮدن ﻫﻤﺎن ادواردي ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺗﺶ رو ﺑﻪ رو ﻣﯽ ﺷﺪ - ﺑﺮ روي زﻣﯿﻦ ﺑﺮﻓﯽ ﮐﻪ از ﻧﻮر ﺳﺘﺎره ﻫﺎ روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ، دوﯾﺪم.
ﻫﯿﭻ ردﭘﺎﯾﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ .
» ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ « آﻟﯿﺲ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪ . ﭼﺸﻤﺎن او ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻧﺒﻮد ، و ﺟﺎﺳﭙﺮ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ زﯾﺮ آرﻧﺞ او ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد او را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻫﺪ
اﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد . ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﮐﻢ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ وارد ﮐﺎﻓﻪ ﺗﺮﯾﺎ ﺷﺪﯾﻢ . رزاﻟﯽ و اﻣﺖ در ﺟﻠﻮ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ، اﻣﺖ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﺴﺨﺮه اي ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺑﺎدي ﮔﺎرد در وﺳﻂ ﻣﻨﻄﻘﻪ ي دﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﻣﯽ آﻣﺪ . رز ﻫﻢ ﻫﺸﯿﺎر ﺑﻮد ، وﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ آزرده ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﺎﻓﻆ . ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮔﻠﻪ ﻣﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ : » ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ « رﻓﺘﺎر آﻧﻬﺎ ﻣﻀﺤﮏ ﺑﻮد . اﮔﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ از ﭘﺲ
اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ ، در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدم . » ﻫﻨﻮز ﻧﯿﻮﻣﺪه ، وﻟﯽ ﺗﻮ راﻫﻪ...اﮔﻪ ﺳﺮ ﺟﺎي ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﻮن ﺑﺸﯿﻨﯿﻢ در ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎد ﻗﺮار ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮه . « » ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺟﺎي
ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﻮن ﻣﯽ ﺷﯿﻨﯿﻢ . ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻦ آﻟﯿﺲ . داري رو اﻋﺼﺎﺑﻢ راه ﻣﯿﺮي . ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ. « وﻗﺘﯽ ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ، ﯾﮏ ﺑﺎر ﭘﻠﮏ
زد و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ روي ﺻﻮرت ﻣﻦ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪﻧﺪ . » ه م م م « ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﯽ آﻣﺪ . » ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽ . ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮا« . زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺘﻢ : » ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ . «
دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺗﻤﺎم ﺣﻮاس آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ . ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﺟﺎﺳﭙﺮ اﺣﺴﺎس ﻫﻤﺪردي ﮐﺮدم ، ﺗﻤﺎم اوﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﮐﺎراﻧﻪ در اﻃﺮاف او ﻣﯽ ﭘﻠﮑﯿﺪﯾﻢ را ﺑﻪ ﯾﺎد آوردم . ﯾﮏ
ﻟﺤﻈﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﺮا دﯾﺪ ، و ﭘﻮزﺧﻨﺪ زد .
آزار دﻫﻨﺪه اﺳﺖ ، اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ ؟
romangram.com | @romangram_com