رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_17


ﻗﺮاري . اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﻮد ؟ و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﯿﺪ... او از ﮐﻼس ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪ . ﻣﻦ ﭼﻪ‬ ‫ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم ؟‬

‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮدم را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻢ : ﺳﻼم ، اﺳﻢ ﻣﻦ ادوارد ﮐﺎﻟﻨﻪ . ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﻼس ﺑﻌﺪي ﻫﻤﺮاﻫﯿﺖ ﮐﻨﻢ ؟‬

‫او ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻪ ، اﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎر ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﺮﭼﻨﺪ از ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ، دﻋﻮﺗﻢ را ﻗﺒﻮل‬ ‫ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ . اﺣﺘﻤﺎﻻ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ

ﮐﺮدن او ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺎر آﺳﺎﻧﯽ ﺑﻮد . ﯾﮏ ﺟﺎده ي ﻓﺮﻋﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﮕﻞ... ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﻢ را در ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ...‬ ‫آﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ

ﻣﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺑﻮده ؟ ﻫﻮا ﺑﺎراﻧﯽ ﺑﻮد ، ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ؛ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺑﺎراﻧﯽ ﻫﺎي ﺗﯿﺮه ﮐﻪ راﻫﺸﺎن را اﺷﺘﺒﺎه‬ ‫ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﺗﻮﺟﻪ زﯾﺎدي ﺟﻠﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد و ﻣﺮا ﻟﻮ ﻧﻤﯽ داد .‬ ‫وﻟﯽ

ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ داﻧﺶ آﻣﻮزي ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ او ﺑﻮد- ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﻣﻦ ﻣﺸﺘﺎق ﻧﺒﻮد . ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن از ﻫﺮ‬ ‫ﺗﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ او روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮرد آﮔﺎه ﺑﻮد-

او در ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﻧﺎ راﺣﺖ ﺑﻮد ، ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ﺑﻮي او ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺎي ﺧﯿﺮ ﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ را‬ ‫از ﺑﯿﻦ ﺑﺮده ﺑﻮد . اﮔﺮ او ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻼس را ﺗﺮك ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن ﺣﺘﻤﺎً ﻣﺘﻮﺟﻪ

ﻣﯽ ﺷﺪ .‬ ‫اﮔﺮ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدم ، ﺳﺎﻋﺖ دوم ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ ؟‬ ‫از درد ﺳﻮزش ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﻮد ﭘﯿﭽﯿﺪم.‬ ‫او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اي ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ رﻓﺖ . رﺋﯿﺲ ﭘﻠﯿﺲ ﺳﻮان ﺗﻤﺎم روز را ﮐﺎر ﻣﯽ

ﮐﺮد . ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن را ﺑﻠﺪ ﺑﻮدم ، ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﯾﻦ ﺷﻬﺮ‬ ‫ﮐﻮﭼﮏ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ . ﺧﺎﻧﻪ ي آﻧﻬﺎ در ﺣﺎﺷﯿﻪ ي درﺧﺘﺎن اﻧﺒﻮه ﺑﻮد ، ﺑﺪون ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎي ﻧﺰدﯾﮏ . ﺣﺘﯽ اﮔﺮ

ﻓﺮﺻﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﯿﻎ ﺑﮑﺸﺪ ، ﮐﻪ‬ ‫اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺻﺪاﯾﺶ را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﯿﺪ .‬

‫اﺣﺘﻤﺎﻻً اﯾﻦ راه ﺟﻮاب ﻣﯽ داد . ﻣﻦ ﻫﻔﺖ دﻫﻪ ﺑﺪون ﺧﻮن اﻧﺴﺎن ﺳﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدم . اﮔﺮ ﻧﻔﺴﻢ را ﺣﺒﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدم‬ ‫ﮐﺎر ﻧﺒﻮ د. ﻫﯿﻮﻻي دروﻧﻢ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد .‬

‫دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ . و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﯿﺮش ﻣﯽ آوردم ، اﺣﺘﻤﺎل اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ آﺳﯿﺐ ﺑﺒﯿﻨﺪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ . و ﻫﯿﭻ ﻋﺠﻠﻪ اي ﻫﻢ در‬

romangram.com | @romangram_com