رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_14


واﺿﺢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ . در آن ﻟﺤﻈﻪ ي ارزﺷﻤﻨﺪ ، دو ﭼﻬﺮه را ﭘﻬﻠﻮ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮي ﻫﻢ دﯾﺪم . ﯾﮑﯽ از آن دو‬ ‫ﭼﻬﺮه ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺑﻮد ، ﯾﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﮕﻮﯾﻢ : ﻗﺒﻼ ﺑﻮد . ﯾﮏ ﻫﯿﻮﻻي ﭼﺸﻢ ﻗﺮﻣﺰ ﮐﻪ

ﺑﻪ ﻗﺪري ﻣﺮدم را ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻤﺎرش آن را از دﺳﺘﺶ‬ ‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد.‬ ‫ﻗﺘﻞ ﻫﺎي ﺗﻮﺟﯿﻪ ﭘﺬﯾﺮ و ﻣﻨﻄﻘﯽ . ﻗﺎﺗﻞِ ﻗﺎﺗﻼن ، ﻗﺎﺗﻞ دﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺪه ي ﻫﯿﻮﻻﻫﺎي ﮐﻢ ﻗﺪرت ﺗﺮ . ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ، آن ﻋﻘﺪه

ي ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﺮدن ﺑﻮد -‬ ‫ﺗﺼﻤﯿﻢ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺳﺰاوار ﻣﺤﮑﻮم ﺷﺪن ﺑﻪ ﻣﺮگ اﺳﺖ . اﯾﻦ ﺗﻮاﻓﻘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮐﺮده ﺑﻮدم. ﻣﻦ از ﺧﻮن اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺗﻐﺬﯾﻪ‬ ‫ﮐﺮده ﺑﻮدم ، اﻣﺎ ﻧﻪ

ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﯽ . ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﺎ آن ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﺸﺎن ، ﭼﻨﺪان اﻧﺴﺎن ﺗﺮ از ﻣﻦ ﻧﺒﻮدﻧﺪ .‬ ‫ﺻﻮرت دﯾﮕﺮ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺑﻮد.‬ ‫ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو ﺻﻮرت وﺟﻮد ﻧﺪ

اﺷﺖ ، آﻧﻬﺎ در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ روزِ روﺷﻦ و ﺳﯿﺎه ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﻮدﻧﺪ .‬ ‫ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻨﯽ . ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﭘﺪر زﯾﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﻧﺒﻮد . ﻣﺎ از ﻧﻈﺮ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻫﯿﭻ

ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ، ﯾﮑﺴﺎن ﺑﻮدن‬ ‫رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺎ ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ از ذات اﺻﻠﯽ ﻣﺎ ﺑﻮد ؛ ﻫﻤﻪ ي ﺧﻮن آﺷﺎم ﻫﺎ ﭘﻮﺳﺘﯽ رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه و ﯾﺨﯽ داﺷﺘﻨﺪ . ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﯿﻦ رﻧﮓ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻣﺎ‬ ‫دﻟﯿﻞ

دﯾﮕﺮي داﺷﺖ- اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ از ﯾﮏ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ.‬ ‫ﭼﻬﺮه ي او را ﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫و ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﯾﮏ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﻪ و اﺳﺎس ﺑﻮد ، ﻣﻦ ﺧﯿﺎل ﮐﺮده ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازه اي ، ﺻﻮرﺗﻢ ﺑﺎ

زﺗﺎﺑﯽ از‬ ‫داﺷﺖ ، در ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل ﻋﺠﯿﺐ اﺧﯿﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ آﻏﻮش ﺑﺎز اﻧﺘﺨﺎب او را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم و ﻗﺪم در ﺟﺎي ﭘﺎي او ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدم .‬ ‫ﺳﯿﻤﺎي ﻣﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ، اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم اﯾﻦ ﻃﻮر

ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ذره اي از ﺧ‪ﺮَد او ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ي ﻣﻦ ﺳﺎﯾﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ ، اﯾﻨﮑﻪ ردي از ﺷﻔﻘﺖ‬ ‫او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻓﺮم دﻫﺎن ﻣﻦ دﯾﺪه و ﻣﻘﺪاري ﺟﺰﺋﯽ از ﺻﺒﺮ و ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ اش روي

اﺑﺮوﻫﺎﯾﻢ واﺿﺢ و ﻣﺸﻬﻮد اﺳﺖ .‬ ‫ﻫﻤﻪ ي آن ﭘﯿﺶ رﻓﺖ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ در ﭼﻬﺮه ي اﯾﻦ ﻫﯿﻮﻻ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد . در ﻃﯽ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ، ﭼﯿﺰي دروﻧﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮدن

در ﮐﻨﺎر ﺑﻪ وﺟﻮد آورﻧﺪه ام داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺮﺑﯽ ﻣﻦ ، ﭘﺪرم ، ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ اﺳﻤﺶ را ﻣﯽ ﮔﺬارﯾﺪ . ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﺪﮔﺎن ﯾﮏ ﺷﯿﻄﺎن‬ ‫ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺮق ﻣﯽ زدﻧﺪ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﻣﯽ

درﺧﺸﯿﺪﻧﺪ ، ﺗﻤﺎم آن ﺷﺒﺎﻫﺖ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از دﺳﺖ ﻣﯽ رﻓﺖ .‬

romangram.com | @romangram_com