#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_13
و ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ. ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﻓﺮار ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ را ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ . ﻓﻘﻂ در راه آن را ﻣﺴﺪود ﻣﯽ ﮐﺮدم و آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دام
اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻢ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﺮاﺳﺎن ، آﺷﻔﺘﻪ و در ﺗﮑﺎﭘﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺎن ﺑﺰﻧﻢ ، ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﺎر را آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ و ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ . ﻏﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﺪم ﺗﺎ در اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺤﺲ ﺣﺘﯽ
اﻓﺮاد ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد ، اﻣﺎ ﺳﺮر و ﺻﺪاي ﺑﯿﺸﺘﺮي راه ﻣﯽ اﻓﺘﺎد . ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﺑﺸﻨﻮد ... و ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﯽ ﮔﻨﺎه ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﮑﺸﻢ . و زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪم ، آﺛﺎر
ﺧﻮن او از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺖ . راﯾﺤﻪ ﻣﺮا ﻋﺬاب ﻣﯽ داد ، راه ﮔﻠﻮﯾﻢ را ﺑﺎ دردي ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﺳﻮزاﻧﺪ . ﭘﺲ اول ﻧﺎﻇﺮان . ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ در ﻫﺮ آن را در ﺳﺮم ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮدم . وﺳﻂ اﺗﺎق ﺑﻮدم
، ﻋﻘﺐ ﺗﺮﯾﻦ ردﯾﻒ در آﺧﺮ ﮐﻼس . اول ﺳﻤﺖ راﺳﺘﻢ را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ،
ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮔﺮدن ﭼﻬﺎر و ﯾﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﺎ از اوﻧﻬﺎ رو ﺑﺸﮑﻨﻢ . اﯾﻦ ﻃﻮري ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺑﻪ ﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ . ﺳﻤﺖ راﺳﺘﯽ ﻫﺎ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ؛ آﻧﻬﺎ آﻣﺪن ﻣﺮا ﻧﻤﯽ دﯾﺪﻧﺪ. ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ و
ﺑﻌﺪ از ﻃﺮف ﻣﻌﮑﻮس در ردﯾﻒ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ، ﺣﺪاﮐﺜﺮ ، ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﯿﻪ از وﻗﺖ ﻣﺮا ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻤﺎم
اﻓﺮاد داﺧﻞ اﯾﻦ ﮐﻼس را... ﺑﺮاي ﺑﻼ ﺳﻮان زﻣﺎن ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮش ﺧﻮاﻫﺪ اوﻣﺪ . ﺑﻪ اﻧﺪازه اي ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﺮس را اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ . ﺷﺎﯾﺪ ، ﺑﻪ اﻧﺪازه اي
ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﯿﻎ ﺑﮑﺸﺪ ، اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ از ﺷﻮك ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﻣﯿﺨﮑﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﺪ . ﯾﮏ ﺟﯿﻎ ﻣﻼﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف ﺑﺪود . ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪم ، اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ
ﻣﺜﻞ آﺗﺸﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در رﮔﻬﺎﯾﻢ ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ ، در ﺳﯿﻨﻪ ام ﺷﻌﻠﻪ ور ﺑﻮد و ﻣﻦ رو ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ از ﻋﻬﺪه ي اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﻣﯽ آﯾﻢ . او ﺣﺎﻻ داﺷﺖ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ .
ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ي دﯾﮕﺮ اون در ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﭼﻨﺪ اﯾﻨﭽﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ . ﻫﯿﻮﻻي درون ﺳﺮم ﺑﺎ اﻣﯿﺪواري ﻟﺒﺨﻨﺪ زد. ﯾﮏ ﻧﻔﺮ در ﻃﺮف ﭼﭙﻢ ﭘﻮﺷﻪ اي را ﺑﺴﺖ . ﺳﺮم را ﺑﻠﻨﺪ ﻧﮑﺮم ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ
ﮐﺪام ﯾﮏ از آن اﻧﺴﺎن ﻫﺎي ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﻓﻨﺎ ﺑﻮد . اﻣﺎ اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﻮج ﻋﺎدي و ﻋﺎري از راﯾﺤﻪ اي ﺻﻮرﺗﻢ را ﻧﻮازش دﻫﺪ . ﺑﺮاي ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ي ﮐﻮﺗﺎه ، ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر
romangram.com | @romangram_com