رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_12


‫ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﻫﺎ .‬ ‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم روي ﭼﻬﺮه اي ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﻫﺎي او دﯾﺪه ﺑﻮدم ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﻢ، ﭼﻬﺮه اي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ و از آن ﺗﻨﻔﺮ داﺷﺘﻢ. ﭼﻬﺮه ي ﻫﯿﻮﻻي‬ ‫دروﻧﻢ - ﭼﻬﺮه اي ﮐﻪ ﺑﺎ دﻫﻪ

ﻫﺎ ﮐﻮﺷﺶ و اراده اي اﺳﺘﻮار ﻋﻘﺐ ﻣﯽ راﻧﺪم. ﺣﺎﻻ ﭼﻘﺪر راﺣﺖ ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ي ﭘﺮﺗﮕﺎه رﺳﯿﺪه ﺑﻮدم !‬

‫ﻋﻄﺮ ، ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﻃﺮاف ﻣﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪ ، اﻓﮑﺎرم را ﭘﺮﯾﺸﺎن ﮐﺮد و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﻣﺮا از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ .‬ ‫ﻧﻪ .‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺗﻼش ﺑﻮدم ﺧﻮدم را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﮕﻪ دارم ﻟﺒﻪ ي زﯾﺮي ﻣﯿﺰ

را ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﭼﻮب ﺗﺤﻤﻞ آن ﻓﺸﺎر را ﻧﺪاﺷﺖ . دﺳﺘﻢ ﭘﺎﯾﻪ را‬ ‫ﭼﻼﻧﺪ و وﻗﺘﯽ آن را رﻫﺎ ﮐﺮد ﭘﺮ از ﺗﺮاﺷﻪ ﻫﺎي ﺧﺮد و ﺧﻤﯿﺮ ﭼﻮب ﺑﻮد . ﻗﺎﻟﺒﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ روي ﺑﻘﺎﯾﺎي آن

ﺣﮏ ﺷﺪ .‬ ‫ﺷﻮاﻫﺪ رو از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮ . اﯾﻦ ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻨﯿﺎدي ﺑﻮد . ﺳﺮﯾﻌﺎً ﺑﺎ ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ ﻟﺒﻪ ﻫﺎي اﺛﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدم را ﺳﺎﯾﯿﺪم ، ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰي‬ ‫ﺟﺰ ﯾﮏ ﺳﻮراخ ﻧﺎﺻﺎف و

ﮐﭙﻪ اي از ﺗﺮاﺷﻪ ﻫﺎ روي زﻣﯿﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ، ﮐﻪ آن را ﺑﺎ ﭘﺎﯾﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﮐﺮدم .‬ ‫ﺷﻮاﻫﺪ رو از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮ . ﺧﺴﺎرت ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ...‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﺣﺎﻻ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد . دﺧﺘﺮ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻨﺎر

ﻣﻦ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ و ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﺪم او را ﺑﮑﺸﻢ . ﻧﺎﻇﺮان ﺑﯽ ﮔﻨﺎه داﺧﻞ‬ ‫اﯾﻦ ﮐﻼس ، ﻫﺠﺪه ﺑﭽﻪ ي دﯾﮕﺮ و ﯾﮏ ﻣﺮد ، ﭼﻮن ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ ﺑﺰودي ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ ، اﺟﺎ

زه ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ اﯾﻦ اﺗﺎق را ﺗﺮك‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ .‬ ‫از ﻓﮑﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادم ﺑﺮﺧﻮد ﻟﺮزﯾﺪم . ﺣﺘﯽ در ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ دوراﻧﻢ ، ﻫﺮﮔﺰ اﻓﺮاد ﺑﯽ ﮔﻨﺎه را ﻧﮑﺸﺘﻪ ﺑﻮدم ، ﻧﻪ در ﻃﻮل ﻫﺸﺖ دﻫﻪ . و‬

‫ﺣﺎﻻ ﻧﻘﺸﻪ ي ﮐﺸﺘﺎر ﻓﺠﯿﺢ ﺑﯿﺴﺖ ﺗﺎي آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدم .‬ ‫ﭼﻬﺮه ي ﻫﯿﻮﻻي درون آﯾﻨﻪ ﻣﺮا دﺳﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد .‬ ‫ﺣﺘﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﻣﻦ از ﻫﯿﻮﻻ در ﻓﺮار ﺑﻮد ﺑﺨﺶ

دﯾﮕﺮ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ .‬ ‫اﮔﺮ آن دﺧﺘﺮ را اول ﻣﯽ ﮐﺸﺘﻢ ، ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ آدم ﻫﺎي داﺧﻞ ﮐﻼس ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ي ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ، ﻓﻘﻂ ﮐﺎرم ﺑﺎ او ﭘﺎﻧﺰده ﯾﺎ ﺑﯿﺴﺖ‬ ‫ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ .

ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﻘﺪار ﺑﯿﺸﺘﺮ ، اﮔﺮ در اول ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم . او زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺟﯿﻎ زدن ﯾﺎ اﺣﺴﺎس درد‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ ؛ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ او را ﺑﯽ رﺣﻤﺎﻧﻪ ﺑﮑﺸﻢ . اﯾﻦ ﻟﻄﻒ

را ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ در ﺣﻖ اﯾﻦ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﺎ ﺧﻮن وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻣﻄﻠﻮب ﺑﮑﻨﻢ .‬ ‫اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﺪم ﺟﻠﻮي آﻧﻬﺎ را ﺑﮕﯿﺮم ﺗﺎ ﻓﺮار ﻧﮑﻨﻨﺪ . ﻧﯿﺎزي ﻧﺒﻮد ﻧﮕﺮان ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺑﻪ ﻗﺪري ﻣﺮﺗﻔﻊ

romangram.com | @romangram_com