رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_11


ﻣﻮﺷﮏ . ﻫﯿﭻ ﺻﺤﻨﻪ ي وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ اي ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺪت اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ در آن‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮاﯾﻢ اﻓﺘﺎد را ﺑﯿﺎن ﮐﻨﺪ .‬ ‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ، ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮدم ، ﻧﺪاﺷﺘﻢ ؛ ﻫﯿﭻ ردي

از اﻧﺪك اﻧﺴﺎﻧﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯿﻢ ﺑﺮآن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد را در آن ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد .‬ ‫ﻣﻦ ﯾﮏ ﺷﮑﺎرﭼﯽ ﺑﻮدم . او ﺻﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﻮد . در ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ ﻫﯿﺞ ﭼﯿﺰي ﺟﺰ آن واﻗﻌﯿﺖ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ .‬ ‫

اﺗﺎﻗﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﭘﺮ از ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﺪ - آﻧﻬﺎ در ذﻫﻦ ﻣﻦ ﺧﺴﺎرت ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﺑﻮدﻧﺪ . ﻣﻌﻤﺎي اﻓﮑﺎر او ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد . از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﭘﺲ از اﯾﻦ‬ ‫دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﺪ ،

اﻓﮑﺎرش ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ .‬ ‫ﻣﻦ ﯾﮏ ﺧﻮن آﺷﺎم ﺑﻮدم و او ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻮﻧﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ در ﻃﯽ ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺎل ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﺧﻮرده ﺑﻮد .‬ ‫ﺗﺼﻮرش را ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ

راﯾﺤﻪ اي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . اﮔﺮ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ وﺟﻮد دارد ، ﻣﺪت ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ . ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺳﯿﺎره را ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻃﻌﻤﺶ را ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻢ...‬ ‫ﻋﻄﺶ

ﻫﻤﭽﻮن آﺗﺶ ﮔﻠﻮﯾﻢ را ﺳﻮزاﻧﺪ . دﻫﺎﻧﻢ ﺧﺸﮏ ﺑﻮد . ﺟﺮﯾﺎن ﺗﺎزه ي زﻫﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻃﺮف ﮐﺮدن آن ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد . ﺷﮑﻤﻢ از‬ ‫ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﭘﯿﭻ ﺧﻮرد . ﻋﻀﻼﺗﻢ ﻣﻨﻘﺒﺾ و آﻣﺎده

ي ﭘﺮش ﺷﺪﻧﺪ .‬ ‫ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ي ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻢ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد . او ﻫﻨﻮز در ﺣﺎل ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻫﻤﺎن ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او را در ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻗﺮار ﻣﯽ‬ ‫داد .‬ ‫ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ

زﻣﯿﻦ رﺳﯿﺪ ، ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﻟﻐﺰﯾﺪ ، ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر واﺿﺢ او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دزدﮐﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻦ‬ ‫ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎزﺗﺎب ﺧﻮدم را در آﯾﻨﻪ ي ﭼﺸﻢ ﻫﺎي درﺷﺖ

او دﯾﺪم .‬ ‫ﺷﻮك ﭼﻬﺮه اي ﮐﻪ در آﻧﺠﺎ دﯾﺪم ﺟﺎن او را ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ي ﮐﻮﺗﺎه ﻧﺠﺎت داد .‬ ‫او وﺿﻌﯿﺖ را ﺑﻬﺒﻮد ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ . وﻗﺘﯽ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ي ﻣﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد را ﻧﻈﺎره ﮐﺮد

، ﺧﻮن دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻫﺠﻮم آورد و‬ ‫ﭘﻮﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻟﺬﯾﺬ ﺗﺮﯾﻦ رﻧﮕﯽ درآورد ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﯾﺪه ﺑﻮدم . راﯾﺤﻪ در ﺳﺮم ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻪ اي ﻏﻠﯿﻆ ﺑﻮد . ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آن

ﻓﮑﺮ‬ ‫ﮐﻨﻢ . اﻓﮑﺎرم ﻃﻐﯿﺎﻧﮕﺮ ، از ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺘﻪ ، در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ .‬ ‫ﺣﺎﻻ او آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ؛ اﻧﮕﺎر ﺿﺮورت ﺑﺮاي ﻓﺮار را درك ﮐﺮده ﺑﻮد . ﺷﺘﺎب ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه

ﺑﻮد دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﺶ را ﮔﻢ ﮐﻨﺪ - او ﻟﻐﺰﯾﺪ و‬ ‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ ﺳﮑﻨﺪري ﺧﻮرد ، ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد روي دﺧﺘﺮي ﺑﯿﻔﺘﺪ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮ و ﺿﻌﯿﻒ . ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮل‬

romangram.com | @romangram_com