#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_10
دﺳﺖ آوردن اﻃﻼﻋﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﺸﺎري ﺑﯿﺎورد . ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﻮدم . از ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯾﻢ و از ﮐﺎﻓﻪ ﺗﺮﯾﺎ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﯿﻢ . اﻣﺖ ، رزاﻟﯽ و ﺟﺎﺳﭙﺮ ﮐﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺳﺎل آﺧﺮي
ﺑﻮدن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ؛ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻼس ﻫﺎﯾﺸﺎن رﻓﺘﻨﺪ . ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻼﺳﯽ زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺳﺎل دوﻣﯽ ﻫﺎ رﻓﺘﻢ . ﮐﻼس آﻗﺎي ﺑﻨﺮ ﻣﺮدد ، ﻣﺮدي ﺑﺎ ﯾﮏ ﻫﻮش ﻣﺘﻮﺳﻂ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮد
از ﮐﻨﻔﺮاﻧﺴﺶ ﯾﮏ ﭼﯿﺰي در ﺑﯿﺎورد ﮐﻪ ﯾﮏ داﻧﺶ آﻣﻮز ﺳﺎل دوم ﭘﺰﺷﮑﯽ را ﻫﻢ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد . در ﮐﻼس روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ام ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﮐﺘﺎﺑﻢ را ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎزي )در آﻧﻬﺎ
ﭼﯿﺰي وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﻢ ( ﺑﺎز ﮐﺮدم ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ داﻧﺶ آﻣﻮزي ﺑﻮدم ﮐﻪ روي ﻣﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ . اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎﻫﻮش ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ از ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ ،
وﻟﯽ ﻏﺮاﯾﺰﺷﺎن ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را دور ﻧﮕﻪ دارد . ﮐﻢ ﮐﻢ ﮐﻼس از داﻧﺶ آﻣﻮزاﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﻫﺎرﺷﺎن را ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺮ ﺷﺪ . ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ دادم ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪم ﺗﺎ زﻣﺎن ﺑﮕﺬرد . ﺑﺎزﻫﻢ
آرزو ﮐﺮدم ﮐﻪ اي ﮐﺎش ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ . ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ در ﻓﮑﺮ او ﺑﻮدم ، وﻗﺘﯽ آﻧﺠﻼ دﺧﺘﺮ ﺗﺎزه وارد را ﺗﺎ در ﮐﻼس ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮد ، ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻤﺶ
ﺗﻮﺟﻪ ام را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد : ﺑﻼ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺧﺠﺎﻟﺘﯿﻪ . ﺷﺮط ﻣﯽ ﺑﻨﺪم اﻣﺮوز ﺑﺮاش روز ﺳﺨﺘﯿﻪ . ﮐﺎش ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻢ... وﻟﯽ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻓﻘﻂ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد...
ﺧﻮدﺷﻪ ! ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن ﺑﺮ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺒﯿﻨﺪ . ﻫﻨﻮز ﻫﻢ از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻼ ﺳﻮان اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﺷﻨﯿﺪم. ﺟﺎي ﺧﺎﻟﯽ اﻓﮑﺎر او ﻣﺮا آزرده و ﻋﺼﺒﯽ ﮐﺮد . او
ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ آﻣﺪ . از راﻫﺮو ﮐﻨﺎر ﻣﻦ رد ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺮود . دﺧﺘﺮ ﺑﯿﭽﺎره ؛ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد . ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﮐﺎر ﺟﺎي او را روي ﻣﯿﺰ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدم و
ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﻢ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻢ . ﺷﮏ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﺣﺴﺎس راﺣﺘﯽ ﮐﻨﺪ . ﻗﺮار ﺑﻮد ﻧﯿﻤﺴﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ- ﺣﺪاﻗﻞ
در اﯾﻦ ﮐﻼس . ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﮐﻨﺎر او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ رازﻫﺎﯾﺶ ﭘﯽ ﺑﺒﺮم . ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻧﯿﺎز ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن اﻓﮑﺎر ﮐﺴﯽ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺎﺷﻢ... ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا
ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ارزش ﮔﻮش دادن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ... ﺑﻼ ﺳﻮان از ﺟﻠﻮي ﻫﯿﺘﺮ رد ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎدي از آن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻦ ﻣﯽ وزﯾﺪ . ﺑﻮي او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ اي ﻧﺎﺑﻮدﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد ، ﻣﺜﻞ ﺣﻤﻠﻪ ي
romangram.com | @romangram_com