رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_117


او ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﻮد ؟ روز اول ﭼﻨﯿﻦ ﻓﮑﺮي ﮐﺮده ﺑﻮدم ، ﺑﺎ اﻧﺰﺟﺎرم از ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﻮراً ﺑﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ . اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺻﻮرت او را در ذﻫﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽ آوردم ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮ

اﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﻓﻮراً ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ او ﭘﯽ ﻧﺒﺮده ام. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﯾﻬﯽ‬ ‫ﻣﯽ آﻣﺪ .‬ ‫ﺣﺎﻻ- ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪه و ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺻﻮرت رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه ي اش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ، ﺗﯽ- ﺷﺮت ﻧﺦ

ﻧﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺮ از ﺳﻮراخ ﺑﻮد و‬ ‫ﺷﻠﻮار ورزﺷﯽ ﮐﻬﻨﻪ ، ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﻧﺎﻫﺸﯿﺎر ، دﻫﺎﻧﺶ ﮐﻤﯽ ﺑﺎز ﺑﻮد- زﯾﺒﺎﯾﯿﺶ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد .‬ ‫او ﺣﺮف ﻧﺰد . اﺣﺘﻤﺎﻻً

روﯾﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه ﺑﻮد .‬ ‫ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺧﯿﺮه ﺷﺪم و ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ راﻫﯽ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﻢ ﮐﻪ آﯾﻨﺪه را ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺬﯾﺮ ﮐﻨﺪ .‬ ‫آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ او ﺗﺤﻤﻞ ﭘﺬﯾﺮ ﻧﺒﻮد . آﯾﺎ ﻣﻔﻬﻮﻣﺶ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ

ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺎره ي ﻣﻦ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﻢ دوﺑﺎره اﯾﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﮐﻨﻢ ؟‬ ‫ﺑﻘﯿﻪ ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﻨﺪ . ﻏﯿﺒﺖ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻧﻤﯽ اﻧﺪاﺧﺖ . ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺸﮑﻮك

ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬ ‫آن ﺗﺼﺎدف را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﻤﯽ آورد .‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﻟﺮزﯾﺪم ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد .‬

‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﭘﺴﺮﻫﺎي اﻧﺴﺎن اﻣﯿﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ، ﭼﻪ اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﻫﺎي ﺑﺨﺼﻮص ﺟﺎذﺑﻪ اي ﺑﺮاي او داﺷﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻧﻪ . ﻣﻦ ﯾﮏ ﻫﯿﻮﻻ‬ ‫ﺑﻮدم . او ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺮا ﻃﻮر

دﯾﮕﺮي ﺑﺒﯿﻨﺪ ؟ اﮔﺮ او ﺣﻘﯿﻘﺖ را درﻣﻮرد ﻣﻦ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ، وﺣﺸﺖ زده ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﺮا ﭘﺲ ﻣﯿﺰد . ﻣﺜﻞ‬ ‫ﯾﮏ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﻮرد ﻫﺪف واﻗﻊ ﺷﺪه در ﯾﮏ ﻓﯿﻠﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎك ، از وﺣﺸﺖ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ

ﮐﺸﯿﺪ و ﻓﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد .‬ ‫روز اول او را در ﮐﻼس زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردم... و داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎن ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد .‬ ‫ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﻣﻦ آن ﺷﺨﺼﯽ

ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ از او ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ رﻗﺺ ﻣﺴﺨﺮه درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و او ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ رﯾﺨﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد را ﻟﻐﻮ ﻣﯽ ﮐﺮد ، ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺑﻮد .‬ ‫ﻣﻦ آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻮد ﺑﻼ ﺑﻪ

او ﺑﻠﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻧﺒﻮدم . او ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﺑﻮد ، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد و ﮔﺮم و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدم اﺟﺎزه‬ ‫دﻫﻢ- روزي ، ﮐﻪ ﺑﻠﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد- آن ﺷﺨﺺ را ﺷﮑﺎر ﮐﺮده و ﺑﮑﺸﻢ ،

زﯾﺮا ﺑﻼ اﺳﺘﺤﻘﺎق او را داﺷﺖ ، ﻫﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ﺗﻮ‬ ‫ﺳﺰاوار ﺷﺎدي و ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻮد .‬ ‫دﯾﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ او اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﺎر درﺳﺖ را اﻧﺠﺎم

romangram.com | @romangram_com