#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_118
دﻫﻢ ؛ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در ﺧﻄﺮ ﻋﺎﺷﻖ او ﺷﺪن ﻗﺮار دارم . در ﻫﺮ ﺣﺎل اﮔﺮ اﯾﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻣﯽ ﮐﺮدم ، اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ، ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻼ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ
ﻣﺮا آن ﻃﻮري ﮐﻪ آرزو داﺷﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﺪ . او ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﻋﺸﻖ ورزﯾﺪن داﺷﺖ ، ﻧﻤﯽ دﯾﺪ . ﻫﺮﮔﺰ. آﯾﺎ ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﻣﺮده ي ﯾﺦ زده ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺸﮑﻨﺪ ؟ ﺣﺲ ﻣﯽ
ﮐﺮدم ﻣﺎل ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ . ﺑﻼ ﮔﻔﺖ : » ادوارد، « در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ ي او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدم ، ﺧﺸﮑﻢ زد . آﯾﺎ او ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺮا آﻧﺠﺎ دﯾﺪه ﺑﻮد ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ
ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ ، وﻟﯽ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﺴﯿﺎر واﺿﺢ ﺑﻮد... او آﻫﺴﺘﻪ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ ، و ﺑﻌﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻗﺮاري ﺗﮑﺎن ﺧﻮرد ، ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﯾﺶ ﭼﺮﺧﯿﺪ- ﻫﻨﻮز در ﺧﻮاب ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻮد و روﯾﺎ ﻣﯽ دﯾﺪ . ﺑﻪ
ﻧﺮﻣﯽ زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ : » ادوارد، « او داﺷﺖ ﺧﻮاب ﻣﺮا ﻣﯽ دﯾﺪ ! آﯾﺎ ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﻣﺮده ي ﯾﺦ زده ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دوﺑﺎره ﺑﺘﭙﺪ ؟ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻣﺎل ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﺼﺪي داﺷﺖ . » ﺑﻤﻮن، « آه
ﮐﺸﯿﺪ . » ﻧﺮو . ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ... ﻧﺮو. « او داﺷﺖ ﺧﻮاب ﻣﺮا ﻣﯽ دﯾﺪ و اﯾﻦ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﮐﺎﺑﻮس ﻫﻢ ﻧﺒﻮد . او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ آﻧﺠﺎ ، در روﯾﺎﯾﺶ ﺑﺎ او ﺑﻤﺎﻧﻢ . در ﺗﮑﺎﭘﻮ ﺑﻮدم ﺗﺎ
ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ را ﺑﯿﺎﺑﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻧﺎﻣﯽ ﺑﺮاي اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﻣﻦ ﻃﻐﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﮕﺬارم ، وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﻠﻤﻪ اي ﺑﻪ آن اﻧﺪازه ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻨﺪ. ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻃﻮﻻﻧﯽ ،
در آﻧﻬﺎ ﻏﺮق ﺷﺪم. وﻗﺘﯽ ﺑﺎﻻ آﻣﺪم ، دﯾﮕﺮ آن ﻣﺮد ﺳﺎﺑﻖ ﻧﺒﻮدم .
زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ، ﯾﮏ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎن و ﺑﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﻮد . ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺎﺷﺪ . ﭘﺲ ﭼﻄﻮر اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ﺣﺎﻻ، در ﻣﯿﺎن ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﻣﻦ ، ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﺣﺎل ﻃﻠﻮع
ﺑﺎﺷﺪ ؟ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺧﻮن آﺷﺎم ﺷﺪه ﺑﻮدم، ﻓﻨﺎ ﭘﺬﯾﺮي و روح ﺧﻮدم را در ازاي ﻓﻨﺎ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﺎ دردي ﻋﺬاب آور ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدم، ﺑﻪ ﻃﻮر واﻗﻌﯽ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮ
دم. ﺑﺪن ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﻮد ﺗﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ و ﺑﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ. ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدم- ﺷﺨﺼﯿﺘﻢ، ﻋﻼﯾﻖ و ﺗﻨﻔﺮاﺗﻢ، ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎ و آرزوﻫﺎﯾﻢ؛ ﻫﻤﻪ
در ﺟﺎي ﺧﻮد ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ . ﺑﺮاي ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد . ﺗﻤﺎﻣﺸﺎن ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ . ﺳﻨﮓ ﻣﺘﺤﺮك . وﻗﺘﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ ، ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺪود ﭼﯿﺰﻫﺎي
romangram.com | @romangram_com