#کلاغ_پر_گنجشک_پر_پارت_45
نا امید با دلی که بادش خالی شده چای را دم می کنم و کمی چوب دارچین درونش می اندازم و به تعداد اعضا استکان می گذارم با دوقنداق کریستالی.
سینی به دست سمت سالن می روم اما متوجه پچ پچ آرامشان می شوم و ناهید بی خیال مشغول جستجوی کانال های ماهواره است.
تا چای را تعارف می کنم خود مسکوت به شبکه جم زل می زنم که سرفه مصلحتی دایی می آید و پشت بندش حرفی که منتظرش بودم.
_ کیارش قبول کرد اما به شرطی که منشی خصوصیش بشی.
دست ناهید خشک می شود ونگاهم گنگ و گیج حواله صورت گرفته زن دایی و چهره بی تفاوت دایی سوق می دهم.
لبم را با دلهره تر می کنم.
_ این یعنی چی؟
ناهید اخموآلود با تن بلند می گوید.
_ یعنی کلفتی اون یارو.
دایی تشرآرامی می زند که ناهید باحرص ازجایش بلند می شود و به درون اتاقش پناه می برد.
متوجه اوضاع حاد شدم و ساکت سرم را پایین می اندازم.
دایی آهسته کنارم جای می گیرد.
_ کیارش آدم مطمئنی ِ درسته تند و بدخلقه اما چشم بد به ناموس کسی نداشته ونداره... کلی دختر داخل شرکتش کار می کنن همه هم منضبط و کاردانن... برای همین تورا به شرط اینکه منشی خصوصیش بشی قبول کرده.
آب دهان نداشته ام را قورت می دهم و من من کنان می پرسم.
- حالا وظایف این منشی چیه؟
دایی موشکافانه زل می زند.
_ قهوه بردن و تنظیم تمام کارهای اداری و غیر اداره ای... مثلا اگه خواست صبح بری براش صبحونه آماده کنی باید بری... یا کتش را براس بکشی و مراقب تمام قراردادهاش بشی.
می دونی ارغوان جان قبول نمی کرد اما با گفتن اینکه تو از شمال اومدی و اینجا دانشجوی و از همه مهمتر خواهر زاده می قبول کرد.
romangram.com | @romangram_com