#گوتن_پارت_132
گرفته راه صدام و
نیستی ببینی
حال خراب شبام و...
نه انگار این آهنگ بدرد الانم نمی خورد. هر اهنگی یه سری حرفای خاص داره. یه سری از حرفا که دقیقا ناگفته های دل آدمن. چیزایی که خود آدم نمی تونه به راحتی به زبون بیارتشون. شاید بخاطر همین بود که اغلب آدما آهنگ گوش می دن.
یه چیز دیگه اومد تو ذهنم:
بارون، داره تند تند می کوبه رو تن شیشه ها بارون، من و نور شمع و یه اتاق بی چراغ...
نه انگار این آهنگم زیادی عاشقونه می زد. اندازه ی تار های موی سرم آهنگ گوش داده بودم اما چیزی که حال دلمو بگه یادم نمیومد.
بی هوا یاد شعر یکی از دوستام افتادم.
در عین سادگی معنای قشنگی داشت. چشمامو بستم. یادم میمو وقتی کم سن تر بودیم، خیلی این شعرو با هم می خوندیم. تلخند لعنتی امشب قصد نداشت از روی لبام اسباب کشی کنه و بره رو لبای یه نفر دیگه جا خوش کنه!
- بارون می زنه به شیشه،
غم تو صدام آتیشه،
دلم می گـه دوباره،
romangram.com | @romangram_com