رمان فردا بدون من

#فردا_بدون_من_پارت_97

"سلام عزیزم خوش اومدی"

باتموم شدن حرفش منوبہ طرف خودش کشیدومحکم بغلم کرد بعدیہ فشارکوچولو ولم کردولبخندی بہ روم زدکہ بایہ لبخندکوچیک جوابشودادم

مهدیہ:"آرام رازموفقیتت چیہ؟"

من:"منظورت چیہ؟"

مهدیہ:"میگم چیکارکردی بااین مامان من کہ دوماه اینجوری شیفتت شده 7سالہ باآنیتاوعرفانہ دوستم فکرکتم مامانم اسماشونم نمیدونہ اونوقت تواین دوماهی کہ تورودیده هی میگہ وای آرام چہ دخترخوبیہ وای آرام اِلـــــہ وای آرام بِلـــــہ،دعوتش کن بیادببینمش دلم واسش تنگ شده "

همہ این حرفاروباحرص مشهودی میگفت مهدیہ همونطورداشت ادامہ میدادکہ پشت گردنیی کہ مامانش بهش زدساکت شدوباتعجب برگشت طرف مامانش

مهدیہ:"واچرامیزنی مامان؟"

آرزوجون:"اینقدرحرف نزن بچہ بجاش برواین دختروببرلباساشوعوض کنہ"

وهمنطورکہ بہ طرف آشپزخونہ میرفت گفت:

"این دختربہ کی رفتہ آخہ؟"

مهدیہ:"چراچون اینقدرگلم؟"

آرزوجون :"نہ چون اینقدرخلی"

مهدیہ:"مـــــامـــــــــــان"

آرزوجون:"کـــوفت"

مهدیہ:"بالاخره بهم ثابت شدسرراهیم"

آرزوجون بیتوجہ بہ حرف مهدیہ رفت توآشپزخونہ کہ مهدیہ روبہ من گفت:

"خیلی سختہ"

من:"چی؟"

romangram.com | @romangram_com