رمان فردا بدون من

#فردا_بدون_من_پارت_70


من:"من حداقل هیکلم خوبہ ولی توچی ؟"

نگاهی بہ صورتش وهیکلش کہ انصافاهیچ مشکلی نداشت انداختموباپوزخنداضافہ کردم

"قیافہ کہ نداری ،هیکلتم کہ ازاینایی کہ با امپول این جوری شده اخلاقم کہ نداری توبہ چیت مینازی؟"

بیتوجہ بہ حرفم بالحن شیطونی کہ اولین باری بودازش میدیدم گفت:

"مثل اینکہ خیلی دوست داری جای پانتہ آ باشی نہ؟"

گیج نگاهش کردم کہ بهم نزدیک شدوگفت:

"منظورم لباسیہ کہ پوشیدی همونییہ کہ پانتہ آهمیشہ واسم میپوشہ"

دستشودورکمرم حلقہ کردکہ اخمی کردم وخواستم ازش جداشم کہ نزاشت وگفت:

"اگہ اینقدردوست داری بامن باشی حاضرم این لطفودرحقت بکنم"

عصبی هولش دادم عقب کہ یہ ثانتم ازجاش تکون نخوردحرصی گفتم:

"گمشوعوضی ،تویہ آشغالی ،عوضیہ کثیف "

دستشوکہ دورکمرم حلقہ کرده بودوازکمرم جداکردم وهمونطورکہ بہ سمت سرویس بهداشتی اتاق میرفتم بہ اهورای قرمزشده ازخشم گفتم:

"لیاقت تو پانتہ آ وامثال اونہ"

بعدشستن دست وصورتم وپوشیدن مانتوشلوارم ازاتاق مهدیہ زدم بیرون کہ دیدم شدم مهدیہ توآشپزخونس

رفتم پیشش کہ گفت:

"بیاصبحونہ بخورکہ میخوام امروزکلی خوش بگذرونیم"

من:"نمیخورم مرسی بایدبرم خونہ"


romangram.com | @romangram_com