رمان فردا بدون من

#فردا_بدون_من_پارت_46


عرفانہ:"وای خدااین دخترعجب انرژیی داره خستہ نمیشہ اصلاالانم بزورازدستش دررفتم "

شهاب جایی نشستہ بودکہ عرفانہ نمیدیدش ولی همینکہ صندلی روکشیدعقب کہ بشینہ چشمش بہ شهاب افتادوباناباوری زمزمہ کرد

عرفانہ :"شـــــهاب؟"

شهاب بلندشد کہ عرفانہ باجیغ نسبتا بلندی کہ بخاطرصدای بلندآهنگ زیلدبلندبہ نظرنمیرسیدپریدبغل شهابوگفت:

"وای شهاب وای ،تواینجاچیکارمیکنی خداجون باپرم نمیشہ"

نگاهی بہ عرشیاکہ ازخشم قرمزشده بودانداحتمولبخندمحوی زدم ،مثل اینکہ اهورامتوجہ شده بودکہ عرشیاعصبیہ چون باگفتن اینکہ

"مامیریم یہدوری بزنیم"

دست عرشیاروکشید باهم ازمادورشدن همون لحظہ منم ازجام بلندشدموروبہ آرسام گفتم:

"آرسام منم میرم پیش کیارش "

آرسام سری تکون دادکہ منم بہ سمت قسمتی ازباغ کہ موقع اومدن متوجهش شده بودموجای خلوتی بودرفتم بہ آسمون زل زده داشتم فکرمیکردم کہ چہ برخوردی بایدباشهاب داشتہ باشم کہ بہ صدای پایی بہ عقب برگشتم بعددیدن چهرش گفتم :

"چیہ چرااوندی اینجا "

....

شهاب:"میخواستم باهات حرف بزنم"

اخماموکشیدم توهموخواستم ازکنارش ردشم کہ بازوموگرفت وباحرص گفت:

"گفتم میخوام باهات حرف بزنم "

باعصبانیت صداموتاحدی کہ میتونستم بلندکردموگفتم:

"من ،نہ میخوام باهات حرف بزنم نہ علاقہ بہ شنیدن چرت وپرتات دارم بروپی کارت"


romangram.com | @romangram_com