رمان فردا بدون من

#فردا_بدون_من_پارت_129


من:"کیارش من تانیم ساعت دیگہ میرم خونہ مهدیہ اینا"

کیارش:"باشه ماهم اونجاییم"

تماسوقطع کردمو یہ ماشین گرفتمورفتم خونہ دقیقانیم ساعت بعدجلوی درخونہ مهدیہ اینابودم زنگشونوفشردم کہ درجا درشون بازشدحیاطشونو گذروندم رفتم توخونہ کہ دیدم همشون غیراهوراوعرشیاهستن

من:"سلام"

کیارش:"سلام و

پووووف کجا بودی تاالان نمیگی ازنگرانی دق میکنیم"

آنیتا کیفموازم گرفتوگفت:

"خوبی؟"

سری تکون دادم وگفتم :

"نمیخواستم مگرانتون کنم میرم بخوابم"

رفتم طرف پلہ هاوبہ آرام گفتنای کیارشم توجہ نکردم صدای سیاوشومیشنیدم کہ سعی داشت آرومش کنہ،جلوی دراتاق مهدیہ بودم کہ بازوم بشدت کشیده شد برگشتم کہ دیدم اهوراس کہ دستمومحکم گرفتہ عرشیام کنارش بود

اهورا:"تاالان کدوم گوری بودی ساعت ده ونیم شبہ ،چراگوشیتوجواب نمیدی"

بااخم بازوم وازدستش جداکردم وگفتم:

"بہ توچہ آخہ چراواست مهمہ؟"

اهورا:"چی میگی فکرکردی مثل اونایی کہ اون پایینن برام مهمی،نخیردخترجون اگہ عصبانیم بخاطردخترعموی احمقمہ کہ نگران توبوداگہ عصبانیم بخاطردوستمہ کہ بهترین روزش کوفتش شدبخاطراون دوستاتہ کہ واسہ تویی کہ حتی تلفنشونم جواب نمیدی نگران بودن،حالافهمیدی؟البتہ شایدم میخوای جلب توجہ کنی نہ؟"

بابی حالی گفتم:

"باورکن اصلا حوصلہ سروکلہ زدن باتویکیوندارم"


romangram.com | @romangram_com