رمان بادیگارد

#بادیگارد_پارت_45


ریز خندیدم و گفتم: د بجنب دیگه, از گشنگی دارم ضعف میکنم.
علیرضا: بله متوجه هستم که دایناسوری.
من: برو بابا تا پیش رئیست شکایتتو نکردم. و خندیدم, علیرضا هم خندید و رفت.
بادیگارد: شما همیشه عادت دارید از نفوذ پدرتون توی تهدید کردن استفاده ببرید؟
من: اولا که این دوستمه و با هم شوخی داریم, دوما به کسی که پاشو از گلیمش درازتر کنه چرا که نه؟

وقتی که غذا رو آورد شروع کردم به خوردم, اما بادیگارد هیچی نمیخورد.
من: واسه خوردن هم باید نازتون رو بکشم؟ بخورید دیگه.
بادیگارد شروع کرد و چند قاشق خورد. شام که تموم شد, زنگ زدم خونه و از صغری خانم پرسیدم که اونا رفتن یا نه. گفت دارن میرن .
وقتی رسیدم خونه, هنوز از ماشین پیاده نشده بودم که بادیگارد صدام کرد.

بادیگارد: فکر نکنید که نفهمیدم اینا همش فیلم بود و خودتون دستتون رو از عمد بریدید. دفعه دیگه ساکت نمیشینم و به پدرتون میگم.

من: برید بگید, واسه خودتون بد میشه که چطور به قول خودتون یه دختره لوس و فسقلی گولتون زده و بعدشم بابام شما رو هم اخراجتون میکنه. اما یادتون باشه, همونطور که دیشب بهتون گفتم بیرون اومدم و کسیم جلومو نگرفت.

بادیگارد داشت با عصبانیت نگام میکرد. بیخیال رفتم توی خونه, میلاد توی هال با صغری خانم منتظرم بود. میلاد اومد دستمو گرفت و به باند پیچی دستم نگاه کرد.

میلاد: چه بلایی سر خودت آوردی؟
من: چیزی نیست, زخمش که عمیق نیست بابا.
صغری: سرگرد جان, دکتر چی گفت؟
بادیگارد: نگران نباشید, دکتر گفت که تا یک هفته خوب میشه و بعدش میتونیم باند رو باز کنیم.

romangram.com | @romangram_com