رمان بناز

#بناز_پارت_12

زانیار : نه واقعیت تو گفتم تو این مدت تیر اندازی خیلی ها رو دیدم ولی شما یک جور خواستی تیراندازی می کنید

: مربی خوبی داشتم

زانیار : بله هیچ کس بهتر از آرین خان نمی تونست به شما به این خوبی تیراندازی کردن و یاد بده ، توی مسابقه شرکت می کنید .

: بله حتماً

چشمم افتاد به چشم بسام با خشم داشت نگاهم می کرد : خوب زن عمو من دیگه باید برم سر ظهر مزاحمتون شدم دلم براتون تنگ شده بود اومدم ببینمتون خونه ما هم بیان

زن عمو : حتماً بناز جان

زن عمو رو بوس کردم ، و رو کردم به طرف ساران خان : با اجازه

برگشتم سمت زانیار و از روی لجبازی به زانیار لبخندی زدم و بدون اینکه به بابک یا بسام نگاه کنم . سرم و تکون دادم

زانیار : به امید دیدار

می دونستم زانیار از موضوع من و بسام خبر داره چون اون روز اونم بود سوار بر اسب شدم و به تاخت به خونه برگشتم آرین جلوی در منتظرم بود : چی شد بناز

: هیچی تو که می دونی من کم نمیارم پس چرا نگران بودی

آرین : خدا بخیر بگذرونه

: گذروند پسر خاله

با خنده وارد خونه شدم شوهر خاله سایان دو سال پیش فوت کرده بود برای همین اومده بود و با باپیر زندگی می کرد تا هم خودش تنها نباشه و هم باپیر

خاله : بیان ناهار بخورین .

اون روز هر وقت یاد بسام می افتادم که تونسته بودم لجش و در بیارم خندیدم و از کارم لذت بردم

سال نو آغاز شد و من باز هم تمرین می کردم تا برنده بشم .


romangram.com | @romangram_com