رمان اگه بدونی

#اگه_بدونی_پارت_30


تا خود خونه نه اون حرف زد نه من. البته برعکس اون که خونسرد بود من داشتم از ترس سکته

ميکردم از بس تند ميروند.

به خونه که رسيديم سريع به اتاقم پناه بردم. دلم تنگ بود واسه گذشته هرچند اونقدرا هم زندگي ارومي

نداشتم ولي بهتر از اين زندگيه کوفتي بود. کاش خدا منو ميبرد پيشه خودش وقتي تو اين زمين به اين بزرگي

هيچ جا جام نيست همون بهتر که نباشم.

درو قفل کردمو خودمو رو تخت انداختم گوشيمو از توي کيفم در اووردم تو ليست اهنگام يکي رو انتخاب کردم

با چشاي بسته خودمو غرقه متن اهنگ کردم.

(مسعود امامي? اگه بدوني) “پيشنهاد ميکنم حتما گوش کنين”

من هنوز گوشه تنهايي نشستم

درد دل با هيچکي جز خدا نکردم

هيچکودوم نامه هام و وا نکردي

هيچ کدوم نامه هات و تا نکردم

اي کاش ميشد يه بار به تو بگم درد دلام و

فقط يه بار ميديدي تو حال و هوام و

غمام و اي واي

اگه بدوني بعد تو من چي کشيدم

يه روزه خوش و يه خواب آروم نديدم



نديدم.



واي تنهام، تنهايي عذابه

دنيا رو سر آدم آواره خرابه واي دنيا، دنيا قفسه بي تو

اين زندگي دلواپسه بي تو

واي تنهام، تنهايي غذابه دنيا رو سر آدم آواره خرابه


romangram.com | @romangram_com