#یاسمین_پارت_162
زهره كه هنوز بغض تو گلوش بود فنجون رو به كاوه داد . كاوه يه نگاهي بهش كرد و گفت :
-يه چيزي بهت بگم ناراحت نمي شي ؟ جنبه ش رو داري ؟
زهره – هر چي هست بگين كاوه خان .
كاوه – اين فال تو خيلي تاريكه !معني خوبي نداره . حالا ميخواي برات بگم ؟
زهره كه ديگه گريه ش گرفته بود با سر اشاره كرد .
كاوه – ببين زهره خانم . تا هفت نوبت ديگه ، وقتي ماه هلال بشه ، يه اتفاق خيلي خيلي بد برات مي افته !
زهره – هفت نوبت يعني چي ؟ آخه من يه هفته ديگه قراره از ايران برم .
كاوه – حساب كتاب نداره . ممكنه هفت دقيقه ديگه باشه ، ممكنه هفت ساعت باشه يا هفت روز باشه يا هفت هفته باشه يا هفت ماه باشه يا هفت سال يا هفتاد سال باشه . هيچ معلوم نيست ! حواست رو جمع كن . البته راه داره كه جلوش رو بگيري .
زهره – چيكار كنم ؟ بخدا من خيلي پول به گدا ميدم .
كاوه – آفرين . همين كمك هايي كه كردي ، الان يه راه برات وا شده !
دوباره تو فنجون رو نگاه كرد و گفت :
-يا نصيب و يا قسمت بيچاره خاله عصمت
همه زدن زير خنده . كاوه برگشت به من نگاه كرد و گفت :
-بهزاد تو چاخاني چيزي بلد نيستي بگي ؟ من ديگه دروغام ته كشيد .
تازه همه فهميدن نيم ساعته كه كاوه مسخرشون كرده !
تو همين موقع سودابه با يه فنجون قهوه از آشپزخونه اومده بود بيرون .
سودابه – چاخان ميكردي كاوه ؟
كاوه – نه ، اون كچله رو راست مي گفتم !
زهره – تو رو خدا دروغ بود اينا كه گفتي ؟ داشتم سكته ميكردم .
romangram.com | @romangram_com