رمان بغض محیا

#بغض_محیا_پارت_1

-محیا...

محیااااااا انگشتانم را عصبی درهم پیچیدم و از جا بلند شدم...

عصبی میشدم ازین طور صدا کردن مادر...

حتما کاري برایم داشت که اینطور پی من میگشت ...

به آشپزخانه که رسیدم مادر و عمه مرجان مشغول سبزي پاك کردن بودند...

پوزخندي زدم ...

نگفتم؟؟؟ مادر فقط براي کاري صدایم میکرد ...

وگرنه کاري نداشت با من ...

با احترام رو به روي مادر ایستادم ...

- جانم مادر...

کلافه با آرنج موهایش را عقب داد و بی اینکه نگاهم کند گفت– ..

بیا اینجا کمک دختر چپیدي تو اتاق که چی ؟؟؟ مگه نمیبینی چقدر رو سرمون کار ریخته ؟؟؟؟ لبخندي زدم

-چشم مادر ...

نشستم کنار مادر و عمه جان و مشغول شدم ...

و فکر کردم ساحل دختر عمه ام و نگار و دریا دختر عموهایم که به قول مادر چپیده بودند داخل اتاق پس چرا آنها مشغول سبزي پاك کردن نیستند؟؟؟...

لبم را بی تفاوت کج کردم و به کارم ادامه دادم ...

بی انکه اصلا حواسم به گفته هاي مادر و عمه ام باشد ...

و در افکار خودم بودم که نامی که همیشه لرز به قلبم مینداخت را از دهان عمه شنیدم ...

خودم را به بی تفاوتی زدم اما تمام حواسم پی عمه که نه پی امیر عباسی بود که راجع بهش صحبت میکرد...

-والا مژگان جان از تو چه پنهوون دلم زیاد به این دختره رضا نیست ...

اما چه کنم امیر عباس مرغش یه پا داره ماشااﷲ...

انقدم اخلاقش چیز مرغیه که نمیشه باهاش حرف زد دو کلوم ...

از طرفیم دیگه سی رو رد کرده و همینطور یه لا قبا مونده به خدا ...

گفتم حالا که دلش گیره پا پیش بزاریم براي این دختره ...

قلبم ایستاد ...

جمله ي عمه چندین بار در مغزم اکو شد...

دلش گیره ...


romangram.com | @romangram_com