رمان پونه (جلد اول)

#پونه_(جلد_اول)_پارت_82


ديگه صبر نمي کنم و سوار ماشين ميشم و کنار مامان و مادرجون ميشينم و محکمتر آبنباتمو مک ميزنم و کيان که ميشينه پشت فرمون يه آبنبات ديگه از کيفم بر مي دارم که صداي خش خشش اونو متوجه خودش مي کنه:

_ چي مي خوري؟

جواب ميدم:

_ آبنبات.مي خواي؟

دستشو ميگيره طرفم که بخشندگيم گل مي کنه و همه شونو ميذارم کف دستش و يهو متوجه نگاهها و لبخند مامان ميشم و صداي مادرجون که ميگه:

_ خدايا صد هزار مرتبه شکرت.بترکه چشم حسود و بخيلشون.

از اين حرفاش داغ ميشم و دسته ي کيفمو تو دستم فشار ميدم و تا برسيم به خونه ي خاله سرمو بالا نميگيرم و اصلا مزه ي آبنباتو توي دهنم حس نمي کنم.

فصل سوم

(1)

نشستم روي چهار پايه ي فلزي خونه ي خاله اينا و زل زدم به آتيش زرد و نارنجي منقل که انگار در حال رقصيدنه و گاهي بالا مياد و گاهي هم پايين ميره و همونطور که به صداي جرقه هاش گوش ميدم فکر مي کنم.به اينکه چطور رضايت مامانو به دست بيارم که اجازه بده برم خونه ي بابا.اما هيچ راهي به نظرم نميرسه.مي دونم فايده اي نداره و اون اجازه نميده.ولي من بايد آرمينو ببينم.بايد ببينمش و ازش بخوام ديگه بهم فکر نکنه.بايد برم مطمئن بشم حالش خوبه و بفهمم چرا توي نامه ش از مرگ گفته.از اين مي ترسم که بلايي سر خودش آورده باشه يا بخواد بياره.توي همين فکرام که کيان مياد آتيشو هم ميزنه و نگاهشو که روي خودم حس مي کنم سرمو ميگيرم بالا و از بين شعله ها نگاش مي کنم.نور آتيش پوست گندميشو زرد نشون ميده و انعکاش شعله ها رو توي چشماي سياهش ميبينم و بازم محو لبخندش ميشم و بازم در برابرش داغ ميشم و نمي فهمم اين چه درديه که تازگي به جونم افتاده؟!من که قبلا پسر خاله رو ميديم اينطوري نميشدم!حالا چرا هر وقت ميبينمش دم به دقيقه داغ ميشم؟!


romangram.com | @romangram_com