رمان پونه (جلد اول)

#پونه_(جلد_اول)_پارت_31

_ فقط يه بار...خواهش مي کنم پونه...حالم خيلي بده...خيلي بده...خيلي بده...

ديگه طاقت نميارم و صداش ميکنم:

_ آرمبن!آرمين!تو کجايي؟

چند بار صداش ميکنم .صدام لحظه به لحظه اوج ميگيره اما اون فقط ميگه:

_ خواهش ميکنم...

_ تو کجايي؟!کجايي؟!

_ پونه!

کسي از پشت سر صدام ميزنه و من سريع بر مي گردم.مردي که توي تاريکي وايساده ، بهم نزديک ميشه اما من ميترسم و ناخودآگاه عقب ميرم.از بس همه جا تاريکه نمي تونم صورتشو درست ببينم.بازم عقبتر ميرم و اون جلوتر مياد.اونقدر ترسيدم که مي خوام جيغ بکشم ولي بالاخره وقتي صورتشو ميبينم بي اخيار زير لب اسمشو به زبون ميارم:

_ک... کيان!

پسر خاله جلو مياد و با همون لحن مهربون و آرامش بخشش ازم مي پرسه:

_ پونه!چرا اينجا توي تاريکي وايسادي؟!بيا...بيا بريم خونه.

romangram.com | @romangram_com