رمان پرواز را به خاطر بسپار

#پرواز_را_به_خاطر_بسپار_پارت_79


ترجیح میدادم دور از هیاهوی تهران و مردمش باشم.

به برادر بزرگم تماس گرفتم.

گفت: یعنی این درسته که ما تو رو فقط تو فیلمهات ببینیم؟

- شرمنده ام داداش. این دوسال خیلی درگیر بودم. چند ماهی هم مریض بودم. ولی امسال تمام عید در خدمتتونم

- قدمت روی چشم. منتظریم

چند روز به عید مانده بود.

خیابونها پر از مردمی بود که با ذوق و شوق واسه سال جدید خرید میکردند.

روز قبل از چهار شنبه سوری جسته گریخته صدای ترقه به گوش میرسید. با وجود توصیه های نیروی انتظامی و کنترل سفت و سخت٬ جوونها کار خودشونو میکردن.

منهم از شادی مردم تهران شاد شده بودم.

کی گفته که آدمهای مشهور غم ندارند و همیشه شادن؟ همون شهرتشون واسشون بزرگترین غمو به دنبال میاره. جدا شدن از یک زندگی نرمال!

هوا هنوز هم سرد بود.

لباس گرم پوشیدم و از آپارتمان خارج شدم.

وارد لابی که شدم آیلینو دیدم که روی مبل نشسته و مشغول نگاه کردن فیلم از تلویزیون لابی بود.

romangram.com | @romangram_com