#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_73
اﻗﺒﺖ ﻧﺪارد . ﺧﻨﺪه ام ﺗﻠﺦ ﺑﻮد زﯾﺮا ، ﺑﺎ وﺟﻮد ون ، آن ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ داﺷﺖ .
ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ در دﻓﺘﺮ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪم- ﯾﮑﯽ از ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮم ﺑﻮد- و ﺑﻪ اﻓﮑﺎر اﻓﺮاد در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﮔﻮش دادم. ﺗﺎﯾﻠﺮ ﮐﺮاﻟﯽ، راﻧﻨﺪه ي ون، ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﺗﺮ از ﺑﻼ
ﺻﺪﻣﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد و، وﻗﺘﯽ ﺑﻼ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ اﺷﻌﻪ ي Xاز ﺳﺮش ﻋﮑﺴﺒﺮداري ﺷﻮد ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺗﺸﺨﯿﺺ ﮐﺎرﻻﯾﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آن دﺧﺘﺮ ﭼﻨﺪان ﺻﺪﻣﻪ ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ.
اﯾﻦ ﻣﺮا ﻣﻀﻄﺮب ﮐﺮد، وﻟﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺑﻮد. آن دﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻓﻮراً ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد، ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ
ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﻦ وﺟﻮد دارد، و اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻣﺴﻠﻤﺎً او ﻫﻤﺮاﻫﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﮐﻨﺪ. ﺗﺎﯾﻠﺮ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد او را ﺑﮑﺸﺪ از ﻋﺬاب
وﺟﺪان ﻣﯽ ﻣﺮد، و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در اﯾﻦ ﺑﺎره دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺒﻨﺪد. ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ي او را در ﻣﯿﺎن ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺗﺎﯾﻠﺮ ﺑﺒﯿﻨﻢ و ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﮐﻪ آرزو ﻣﯽ ﮐﻨﺪ او از
اﯾﻦ ﮐﺎر دﺳﺖ ﺑﺮدارد . ﺗﺎﯾﻠﺮ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آن را ﻧﺒﯿﻨﺪ؟ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﯾﻠﺮ ﺳﻮال ﮐﺮد او ﭼﻄﻮر از ﺳﺮ راه ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻟﺤﻈﻪ ي ﭘﺮﺗﻨﺸﯽ ﺑﻮد. او ﺗﺎﻣﻞ ﮐﺮد ، ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪم و
ﻧﻔﺴﻢ در ﺳﯿﻨﻪ ﺣﺒﺲ ﺷﺪ. او ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ : » اوم... « او ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺗﺎﯾﻠﺮ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال ﺑﺎﻋﺚ ﮔﯿﺞ ﺷﺪن او ﺷﺪه. ﺑﺎﻻﺧﺮه، اداﻣﻪ داد: » ادوارد
ﻣﻨﻮ از ﺳﺮ راه ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ. « ﻧﻔﺴﻢ را ﺑﯿﺮون دادم. و ﺑﻌﺪ ﺗﻨﻔﺴﻢ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ . ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺒﻼً ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ او اﺳﻢ ﻣﻦ را ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﯿﺎورد. از آﻫﻨﮓ آن ﺧﻮﺷﻢ آﻣﺪ- ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻓﻘﻂ آن را
در ذﻫﻦ ﺗﺎﯾﻠﺮ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم . ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ آن را ﺑﺎ ﮔﻮش ﻫﺎي ﺧﻮدم ﺑﺸﻨﻮم... وﻗﺘﯽ ﺗﺎﯾﻠﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﻣﻨﻈﻮر او ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ، ﮔﻔﺖ : » ادوارد ﮐﺎﻟﻦ. « ﺧﻮدم را در ﺣﺎﻟﯽ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ
دﺳﺘﮕﯿﺮه ي در را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم . آرزوي دوﺑﺎره دﯾﺪن او در ﻣﻦ رﺷﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد . ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺧﻮدم ﯾﺎدآوري ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﺣﺘﯿﺎط ﮐﺮد .
» اون ﮐﻨﺎر ﻣﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد. « » ﮐﺎﻟﻦ؟ « ﻫﺎه. ﻋﺠﯿﺒﻪ . » ﻣﻦ اوﻧﻮ ﻧﺪﯾﺪم. « ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرم... » واو، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد. اون ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ؟ « » آره ﻓﮑﺮ
romangram.com | @romangram_com