#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_59


‫ﺑﺎﯾﺪ او را ﺑﺎ آﯾﻨﺪه اش ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻢ. دﯾﮕﺮ روي زﻧﺪﮔﯽ او رﯾﺴﮏ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم. اﯾﻦ ﮐﺎر درﺳﺖ ﺑﻮد. ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ راه درﺳﺖ را اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﺼﯿﺤﺖ او ﮔﻮش

ﻣﯽ دادم.‬ ‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ از ﭘﺸﺖ اﺑﺮﻫﺎ ﻃﻠﻮع ﮐﺮد و ﻧﻮر ﺿﻌﯿﻒ آن ﺑﺎﻋﺚ درﺧﺸﯿﺪن ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﯾﺨﯽ ﺷﺪ .‬ ‫ﻓﻘﻂ ﯾﮏ روز دﯾﮕﺮ. ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ او را ﺑﺒﯿﻨﻢ. از ﭘﺴﺶ ﺑﺮ ﻣﯽ

آﻣﺪم. اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﻢ اﺷﺎره ﮐﻨﻢ ، داﺳﺘﺎن را‬ ‫ﺳﺮﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺮدم.‬ ‫آﺳﺎن ﻧﺒﻮد ؛ از ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﺪن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم- ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم دو، ﺳﻪ، ﭼﻬﺎر

روز ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﺮﺻﺖ دﻫﻢ... وﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‬ ‫ﮐﺎر درﺳﺖ را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ. ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪه ي ﮐﺎرﻻﯾﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﯽ ﮐﺮدم. و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ‬

‫ﺧﻮدم ﺗﺼﻤﯿﻢ درﺳﺖ را ﺑﮕﯿﺮم .‬ ‫در ﮐﺸﻤﮑﺶ ﺑﻮدم . ﭼﻘﺪر از اﯾﻦ اﮐﺮاه ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻨﺠﮑﺎوي وﺳﻮاس ﮔﻮﻧﻪ ام ﺑﻮد ، و ﭼﻘﺪر از آن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺷﺘﻬﺎي ﺑﺮﻃﺮف ﻧﺸﺪه ام ؟‬ ‫ﺑﻪ داﺧﻞ رﻓﺘﻢ

ﺗﺎ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻟﺒﺎس ﻋﻮض ﮐﻨﻢ.‬ ‫آﻟﯿﺲ روي ﻟﺒﻪ ي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﻃﺒﻘﻪ ي ﺳﻮم ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻦ را ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ.‬ ‫ﻣﺮا ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮد : ﺗﻮ ﺑﺎزم داري ﻣﯿﺮي .‬ ‫آه ﮐﺸﯿﺪم و ﺳﺮم

را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ ﺗﮑﺎن دادم .‬

‫اﯾﻦ دﻓﻌﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺠﺎ داري ﻣﯿﺮي .‬

‫زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدم : » ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم. «‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﻤﻮﻧﯽ.‬

‫ﺳﺮم را ﺗﮑﺎن دادم.‬

‫ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻨﻮ ﺟﺎز1 ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎﻫﺎت ﺑﯿﺎﯾﻢ ، ﻫﺎ؟‬

romangram.com | @romangram_com