رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_57


‫ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﻧﺪاري ؟‬

‫ﺧﻨﺪه ي ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮدم . » ﻧﻪ ، اﮔﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮدﻣﻮ راﺿﯽ ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﮐﻨﻢ ، ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﺟﻠﻮي ﻣﻦ رو ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ. «‬ ‫» ﻣﺎ ﺑﺎﻫﺎت ﻣﯿﺎﯾﻢ ، اﮔﻪ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎج داري . ﻓﻘﻂ

ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺑﺨﻮاي . ﻫﯿﭻ ﮐﺪوﻣﺸﻮن ﻫﻢ ﺷﮑﺎﯾﺘﯽ ﻧﺪارن . اﯾﻦ رو ازت ﻣﻀﺎﯾﻘﻪ‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ. «‬ ‫ﯾﮑﯽ از اﺑﺮوﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮدم .‬ ‫او ﺧﻨﺪﯾﺪ . » ﺑﻠﻪ ، رزاﻟﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ، وﻟﯽ اون ﻗﺪرو ﺑﻬﺖ ﻣﺪﯾﻮﻧﻪ

. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ، ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮه ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن اﯾﻨﺠﺎ رو ﺗﺮك ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ‬ ‫ﺻﺪﻣﻪ اي وارد ﻧﺸﻪ ، ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺬارﯾﻢ ﺑﺮاي وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ آﺧﺮ رﺳﯿﺪ. « ﻫﯿﭻ ﺣﺲ ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﯽ اي

در آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ .‬ ‫ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎي او ﺑﻪ ﺧﻮد ﻟﺮزﯾﺪم .‬ ‫» ﺑﻠﻪ . « ﺻﺪاﯾﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﺸﻦ ﻣﯽ آﻣﺪ .‬

‫وﻟﯽ ﻧﻤﯿﺮي ؟‬

‫آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪم . » ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم. «‬

‫» ﭼﯽ ﺗﻮرو اﯾﻨﺠﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ، ادوارد؟ ﻫﺮﮐﺎري ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ... «‬ ‫» ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم. « ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ.‬ ‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺣﺎﻟﺖ

ﭼﻬﺮه ام را ﺳﺒﮏ- ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﺮد.‬

‫ﻧﻪ، ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ. وﻟﯽ اﮔﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪي، ﺑﻪ ﺣﺮﯾﻤﺖ اﺣﺘﺮام ﻣﯽ ﮔﺬارم.‬

‫» ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ. ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻧﺪاره، ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪﯾﻪ. « ﺑﺎ ﯾﮏ اﺳﺘﺜﻨﺎء. و ﻣﻦ داﺷﺘﻢ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻼﺷﻢ را‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ او را از آن ﻣﺤﺮوم ﮐﻨﻢ،

اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﺒﻮد ؟‬

romangram.com | @romangram_com